Research

Permanent URI for this collection

https://repository.dusit.ac.th//handle/123456789/5219

Browse

Now showing 1 - 20 of 99

การพัฒนาผลิตภัณฑ์เบเกอรี่เพื่อสุขภาพแบบคีโต (Ketogenic Diet)
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ณัชฌา พันธุ์วงษ์; พรทวี ธนสัมบัณณ์; มนฤทัย ศรีทองเกิด; บุญญาพร เชื่อมสมพงษ์
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสูตรที่เหมาะสมการพัฒนาผลิตผลิตภัณฑ์เบเกอรี่สุขภาพแบบคีโต โดยการศึกษาการนำแป้งที่มีคุณสมบัติต้านการย่อย (แป้งกล้วยน้ำว้า แป้งถั่วขาวและแป้ง อัลมอลด์) ทดแทนแป้งสาลีและสารให้ความหวานพลังงานต่ำ (น้ำตาลหล่อฮังก๊วยและสารให้ความหวานซูคราโรส) แทนน้ำตาลในผลิตภัณฑ์เอแคลร์และชีสเค้ก โดยออกแบบการทดลองแปรปริมาณการทดแทนแป้งอยู่ในช่วง 10-50% และสารให้ความหวานที่ 100% ในอัตราส่วน 3 ระดับของสารให้ความหวานทั้งสองชนิด ผลการทดลองพบว่าผลิตภัณฑ์เอแคลร์มีค่าคะแนนความชอบทางประสาทสัมผัสด้านรสชาติ ลักษณะ เนื้อสัมผัสและความชอบโดยรวมแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยผลิตภัณฑ์เอแคลร์ที่มีการทดแทนแป้งสาลีด้วยแป้งต้านการย่อยที่เท่ากับร้อยละ 70 (แป้งอัลมอนด์ 30% แป้งถั่วขาว 20% และแป้งกล้วยน้ำว้า 20%) และสารให้ความหวานอัตราส่วนน้ำตาลหล่อฮังก๊วย 70% ต่อซูคราโรส 30% เป็นสิ่งทดลองที่เหมาะสมมากที่สุดโดยให้ค่าความชอบโดยรวมผลิตภัณฑ์ต้นแบบคะแนนเท่ากับ 7.63 ผลิตภัณฑ์ชีสเค้กมีค่าคะแนนความชอบทางประสาทสัมผัสด้านกลิ่นรสหวาน ความเข้มรสหวาน และความชอบโดยรวมแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยผลิตภัณฑ์มีชีสเค้กที่มีการทดแทนด้วยแป้งต้านการย่อยที่เท่ากับร้อยละ 60 (แป้งอัลมอนด์ 20% แป้งถั่วขาว 20% และแป้งกล้วยน้ำว้า 20%) และสารให้ความหวานอัตราส่วนน้ำตาลหล่อฮังก๊วย 70% ต่อซูคราโรส 30% เป็นสิ่งทดลองที่เหมาะสมมากที่สุดโดยให้ค่าความชอบโดยรวมผลิตภัณฑ์ต้นแบบคะแนนเท่ากับ 7.25 ผลการวิเคราะห์คุณค่าทางโภชนาการของผลิตภัณฑ์พบว่าปริมาณพลังงานรวมคาร์โบไฮเดรตและไขมันเมื่อเทียบกับตำรับพื้นฐานทั้งผลิตภัณฑ์เอแคลร์และชีสเค้กในระดับที่ลดลง โดยคิดเป็นร้อยละพลังงานโดยรวมลดลงร้อยละ 15.40 (เอแคลร์) และ11.25 (ชีสเค้ก) ผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาได้เก็บรักษาที่อุณหภูมิแช่เย็นมีความปลอดภัยสำหรับการบริโภคตลอดการเก็บรักษา 10 วัน ผลิตภัณฑ์เบเกอรี่เพื่อสุขภาพแบบคีโตที่ผลิตได้เป็นทางเลือกหนึ่งให้กับผู้บริโภคที่ต้องการบริโภคอาหารแนวรูปแบบคีโต
นวัตกรรมการพัฒนาทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการ (Frist S-Curve) บนระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC) (ชลบุรี-ระยอง-จันทบุรี-ตราด) ให้รองรับมาตรฐานสากล และมุ่งสู่การบริการมูลค่าสูง (High Value Services) เพื่อยกระดับให้ประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวระดับโลก (World Class Destination) และรองรับกระบวนทัศน์ใหม่ทางสังคม (New Normal)
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) พรรณี สวนเพลง; จิรานุช โสภา; ชุติมา จักรจรัส; พิมพ์รวี ทหารแกล้ว; ณัฐปรียา โพธิ์พันธุ์; ศริญา ประเสริฐสุด; พรเทพ ลี่ทองอิน; เชษฐ์ภณัฏ ปัญญวัชรวงศ์
โครงการนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อสร้างองค์ความรู้และพัฒนานวัตกรรมหลักสูตรการพัฒนาทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการร่วมกับผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรม (R&D Consortium) บนระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC) (ชลบุรี-ระยอง-จันทบุรี-ตราด) ให้รองรับมาตรฐานสากล และมุ่งสู่การบริการมูลค่าสูง (High value services) และรองรับกระบวนทัศน์ใหม่ทางสังคม (New normal) (2) เพื่อสร้างองค์ความรู้และพัฒนานวัตกรรมการฝึกอบรมทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการสำหรับบุคลากรวัยทำงาน (Re-Skill/ Up-Skill) เพื่อให้รองรับมาตรฐานมาตรฐาน MRA บนระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC) (ชลบุรี-ระยอง-จันทบุรี-ตราด) (3) เพื่อสร้างองค์ความรู้และพัฒนานวัตกรรมฐานข้อมูลขนาดใหญ่ของทุนมนุษย์บนดิจิทัลแพลตฟอร์ม (Human Capital big data on digital platform) เพื่อใช้ส่งเสริมขีดความสามารถด้านการแข่งขันของธุรกิจท่องเที่ยวและการบริการมูลค่าสูง (High value services) สู่การยกระดับให้ประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวระดับโลก (World class destination) และรองรับกระบวนทัศน์ใหม่ทางสังคม (New normal) (4) เพื่อถ่ายทอดองค์ความรู้และนวัตกรรมการพัฒนาทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการร่วมกับผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรมให้กับสถาบันการศึกษาในระดับอาชีวะศึกษา และระดับอุดมศึกษา จำนวน 20 แห่ง และเพื่อเป็นการสร้างสมรรถนะของบัณฑิต จำนวนอย่างน้อย 3,000 คน ให้ตรงกับความต้องการของสถานประกอบการ (5) เพื่อพัฒนาทุนมนุษย์ที่เป็นแรงงานทักษะระดับสูงในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการในพื้นที่ EEC อย่างน้อย 1,500 คน เพื่อขับเคลื่อนอุตสาหกรรมบริการสู่การบริการมูลค่าสูง (High value services) เพื่อยกระดับให้ประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวระดับโลก (World class destination) และรองรับกระบวนทัศน์ใหม่ทางสังคม (New normal) (6) เพื่อพัฒนานักวิจัยรุ่นใหม่ทางด้านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการอย่างน้อย 10 คน และ (7) เพื่อสร้างเครือข่ายความร่วมมือทางด้านการวิจัยกับต่างประเทศ การดำเนินการวิจัยเป็นลักษณะการบูรณาการที่มีการบูรณาการทั้งการวิจัยเชิงปริมาณ การวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงสำรวจ และการพัฒนานวัตกรรม (R&D) ด้วยการบูรณาการองค์ความรู้จากโครงการย่อยมาสู่แผนงานวิจัย อนึ่ง ในช่วงการดำเนินการวิจัย เกิดการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 หรือโควิด-19 (COVID-19) ทำให้เกิดการปรับกระบวนการวิจัยเพื่อให้สอดรับกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ผลการวิจัย ดังนี้ องค์ความรู้ศักยภาพของบุคลากรและความต้องการของผู้ประกอบการ (1) ซึ่งพฤติกรรมและปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกที่พักของนักท่องเที่ยว พบว่า นักท่องเที่ยวนิยมเดินทางท่องเที่ยวกับครอบครัว/คนรัก มากที่สุด มีจำนวนวันพักโดยเฉลี่ยนต่อการเดินทางท่องเที่ยวในแต่ละครั้งประมาณ 2 คืน นิยมเลือกที่พักประเภทโรงแรม โดยราคาที่พักโดยเฉลี่ยต่อคืนของนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ประมาณ 1,000 - 1,500 บาท ในส่วนของแนวทางการพัฒนามาตรฐานการบริการของโรงแรมยุค New normal 4 ด้าน ได้แก่ (1.1) ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและส่วนรวม (Responsibility) พบว่า นักท่องเที่ยวมีความต้องการโรงแรมมีบรรยากาศโล่ง โปร่ง อากาศถ่ายเทสะดวกมากที่สุด (=4.75, SD=0.51) (1.2) ด้านการมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้า (Relation) พบว่า นักท่องเที่ยวมีความต้องการพนักงานมีอัธยาศัยมีใจรักงานบริการมากที่สุด (=4.79, SD=0.46) (1.3) ด้านความน่าเชื่อถือ (Reliable) พบว่า นักท่องเที่ยวมีความต้องการห้องพักมีความสะอาดมากที่สุด (=4.85, SD=0.37) (1.4) ด้านความสมเหตุสมผล (Reasonable) นักท่องเที่ยวมีความต้องการราคาห้องพักมีความเหมาะสม (=4.66, SD = 0.54) (1.5) การตัดสินใจใช้บริการโรงแรมยุค New normal การแพร่ระบาดของโควิดส่งผลให้นักท่องเที่ยวมีความใส่ใจในรายละเอียดของที่พักมากยิ่งขึ้น (=4.81, SD=0.49) (2) ผู้ประกอบการและแรงงานด้านการท่องเที่ยว ต้องการให้มีหลักสูตรการเรียนรู้เพื่อการยกระดับการทำงานที่สามารถรองรับได้ทุกกลุ่มผู้เรียน ไม่มีข้อจำกัดในเรื่องของอายุ เวลา องค์ความรู้สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการทำงานได้จริง เป็นหลักสูตรที่ได้รับการยอมรับตลอดจนการออกใบรับรองเมื่อผ่านการฝึกอบรมหรือการเรียนจบหลักสูตร ทั้งนี้ผลการศึกษาทั้งในเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพจึงนำไปสู่การพัฒนาทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการร่วมกับผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรม (R&D Consortium) บนระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC) (ชลบุรี-ระยอง-จันทบุรี-ตราด) ให้รองรับมาตรฐานสากล และมุ่งสู่การบริการมูลค่าสูง (High value services) และรองรับกระบวนทัศน์ใหม่ทางสังคม (New normal) จำนวน 6 หลักสูตร ได้แก่ (1) หลักสูตรพนักงานแผนกแม่บ้าน (2) หลักสูตรพนักงานแผนกต้อนรับส่วนหน้า (3) หลักสูตรพนักงานแผนกประกอบอาหาร (4) หลักสูตรพนักงานแผนกอาหารและเครื่องดื่ม (5) หลักสูตรยุวมัคคุเทศก์นำเที่ยว และ (6) หลักสูตรสุขาภิบาลและความปลอดภัยของผู้สัมผัสอาหาร 2) การฝึกอบรมทุนมนุษย์การฝึกอบรมทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการสำหรับบุคลากรวัยทำงาน (Re-Skill/ Up-Skill) เพื่อให้รองรับมาตรฐานมาตรฐาน MRA บนระเบียงเศรษฐกิจ ภาคตะวันออก (EEC) (ชลบุรี-ระยอง-จันทบุรี-ตราด) จัดการฝึกอบรมรูปแบบ Onsite จำนวน 415 คน ในหลักสูตรยุวมัคคุเทศก์นำเที่ยว จำนวน 105 คน และพนักงานแผนกประกอบอาหาร (Food production) สุขาภิบาลและความปลอดภัยของผู้สัมผัสอาหาร จำนวน 310 คน แต่ด้วยข้อจำกัดในการรวมกลุ่ม และการเดินทาง เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัส โคโรนาหรือโควิด-19 (COVID-19) ตั้งแต่ปี พ.ศ.2563 จนถึงปัจจุบัน ส่งผลกระทบต่อการจัดการฝึกอบรม จึงปรับรูปแบบการจัดอบรม เป็นการพัฒนาหลักสูตรการฝึกอบรมในรูปแบบ Online ในแพลตฟอร์มออนไลน์ ต่าง ๆ เช่น YouTube: Upskill HCD SDU MOOCs และบนระบบ MOOCS (https://mooc.dusit.ac.th/) คลิปวิดีทัศน์ 200 คลิป มีผู้ลงทะเบียนเรียนผ่านระบบแบบ Online จำนวน 615 คน และได้นำคลิปวิดีทัศน์ขึ้นช่อง YouTube Channel เพื่อเปิดเผยแพร่ให้กับคนทั่วไปสามารถเรียนรู้ด้วยตนเอง (Lifelong Learning) เรียนได้ทุกเวลา 3) การพัฒนานวัตกรรมฐานข้อมูลขนาดใหญ่ของทุนมนุษย์บนดิจิทัลแพลตฟอร์ม (Human capital big data on digital platform) เพื่อใช้ส่งเสริมขีดความสามารถด้านการแข่งขันของธุรกิจท่องเที่ยวและการบริการมูลค่าสูง (High value services) สู่การยกระดับให้ประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวระดับโลก (World class destination) และรองรับกระบวนทัศน์ใหม่ทางสังคม (New Normal) ดังนี้ 3.1) นวัตกรรมฐานข้อมูลขนาดใหญ่ของทุนมนุษย์ (Human capital big data) ซึ่งได้มีการจัดเก็บข้อมูลบุคลากรทางด้านการท่องเที่ยว เช่น ข้อมูลการรับสมัครงาน (Recruit) ข้อมูลการจัดการแรงงาน ข้อมูลการจัดการประสิทธิภาพ ข้อมูลการจัดการค่าตอบแทนและผลประโยชน์ ข้อมูลการจัดการเรียนรู้ ข้อมูลการเข้าร่วมและการจ่ายเงินเดือน ข้อมูลการบริหารการออกจากงานข้อมูลการบริหารปฏิบัติตามข้อกำหนดและกฎหมาย และข้อมูลการท่องเที่ยวและการบริหาร 3.2) ระบบดิจิทัลแพลตฟอร์ม (Digital platform) เพื่อใช้เป็นศูนย์กลางของข้อมูลในการเสริมสร้างขีดความสามารถของทุนมนุษย์อุตสาหกรรมท่องเที่ยวและโรงแรม และใช้สำหรับยกระดับขีดความสามารถด้านการแข่งขันของธุรกิจท่องเที่ยวและการบริการมูลค่าสูง (High value services) สู่การยกระดับให้ประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวระดับโลก (World class destination) ซึ่งมีการพัฒนานวัตกรรมที่สำคัญ ได้แก่ - การออกแบบ Prototype บน Digital platform ที่เชื่อมโยงกับระบบ Smart tourism ด้วยการนำระบบ Artificial Intelligence (AI) มาประยุกต์เพื่อทำการจำแนกประเภทจัดกลุ่ม และพยากรณ์จากข้อมูลในฐานข้อมูลขนาดใหญ่ที่มีอยู่ เพื่อให้สามารถจัดบุคลากรภาคบริการให้เหมาะสมกับงานแบ่งกลุ่มบุคคลเพื่อให้ง่ายต่อการให้การสนับสนุนทั้งทางด้านการฝึกอบรม สวัสดิการ และค่าตอบแทน โดยแพลตฟอร์มที่พัฒนาขึ้นสามารถเข้าถึงได้ทางอินเทอร์เน็ต ผ่านทางสมาร์ทโฟนและเครื่องคอมพิวเตอร์ - การพัฒนา Chatbot prototype เพื่อเชื่อมต่อกับระบบ AI ด้วย Deep learning เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว จากตัวอย่าง 498 ตัวอย่าง และนำแบบจำลองสมการโครงสร้าง (SEM) มาใช้ ผลการวิจัยสนับสนุนรูปแบบความตั้งใจเชิงพฤติกรรมการกลับมาเยี่ยมเยียน ผลการวิจัยพบว่า การใช้โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ประสบการณ์ การเดินทาง ความพึงพอใจ และความตั้งใจที่จะกลับไปเยี่ยมเยียนมีความสำคัญในทางบวก การรับรู้ของการท่องเที่ยวที่ชาญฉลาดเกี่ยวกับความตั้งใจที่จะมาเยือนอีกครั้งมีความสำคัญ สังเกตความสัมพันธ์ที่มีนัยสำคัญระหว่างโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่ส่งผลโดยตรงต่อประสบการณ์การเดินทาง (0.954) ประสบการณ์การเดินทางที่ส่งผลโดยตรงต่อความพึงพอใจ (0.870) ความพึงพอใจที่ส่งผลโดยตรงต่อความตั้งใจที่จะมาเยือนอีกครั้ง (0.731) ประสบการณ์การเดินทางที่ส่งผลโดยตรงต่อความตั้งใจที่จะมาเยือน (0.281) และสุดท้าย คือประสบการณ์การเดินทางโดยอ้อม (0.248) ค่า Chi-square สัมพัทธ์ (χ2 / df) เท่ากับ 1.247 แสดงว่าโมเดลมีความเหมาะสม ดัชนีความพอดีเปรียบเทียบ (CFI) คือ 0.997 ดัชนีความพอดี (GFI) คือ 0.956 และแบบจำลองที่อิงตามสมมติฐานการวิจัยนั้นสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ข้อผิดพลาด Root Mean Square ของการประมาณค่า (RMSEA) คือ 0.032 - การพัฒนาระบบปัญญาประดิษฐ์แนะนำแหล่งท่องเที่ยวในชุมชน (AI recommended agritourism) ภายใต้ Software Development Life Cycle (S.D.LC) เพื่อมอบประสบการณ์ที่น่าประทับใจและรูปแบบใหม่ที่คำนึงถึงความต้องการของนักท่องเที่ยวในการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ผู้วิจัยได้มีการพัฒนาระบบสนับสนุนการตัดสินใจและให้ข้อมูลการท่องเที่ยวผ่านแอปพลิเคชันบนมือถือเพื่อรวบรวมข้อมูลของผู้เดินทาง เช่น เพศ อายุ จำนวนวันที่เดินทาง งบประมาณ และรูปแบบการเดินทางที่ต้องการ ข้อมูลถูกส่งไปยังการจัดประเภทเพื่อสร้างโปรแกรมการท่องเที่ยวที่เหมาะสมโดยใช้ Extreme learning machine หลังจากขั้นตอนการจำแนกประเภทแล้ว กำหนดการเดินทางที่เหมาะสมจะถูกสร้างขึ้นและส่งกลับไปยังนักท่องเที่ยว - การพัฒนา Deep learning ด้วยเทคนิค Time series เพื่อพยากรณ์แนวโน้มของการฟื้นคืนของธุรกิจท่องเที่ยวหลัง COVID 19 (Deep learning methods for time-Series forecasting tourism business recovery from the covid 19 pandemic crisis) การศึกษาเปรียบเทียบวิธีการเรียนรู้เชิงลึก 3 วิธีในการพยากรณ์แนวโน้มการฟื้นตัวของธุรกิจท่องเที่ยวจากวิกฤตการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา หรือโควิด-19 ในประเทศไทย โดยทั่วไป แนวโน้มข้อมูลอนุกรมเวลาที่แมชชีนเลิร์นนิง คือ Long short-term memory (LSTM) ได้แก่ Vanilla LSTM, Stacked LSTM และ Bidirectional LSTM ที่ใช้เพื่อคาดการณ์แนวโน้มการฟื้นตัวของธุรกิจการท่องเที่ยวและการฟื้นตัว ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า LSTM แบบสองทิศทางมีความแม่นยำมากกว่า Vanilla LSTM และมีศักยภาพของรูปแบบการเรียนรู้เชิงลึกในการพยากรณ์การฟื้นตัวของธุรกิจการท่องเที่ยว - การวิเคราะห์ Sentiment analysis with a TextBlob package implications for tourism ผู้วิจัยประเมินประสิทธิภาพของแพ็คเกจ TextBlob ของ Python ด้วยชุดข้อมูล TripAdvisor จาก Kaggle ว่าข้อมูลนั้นมีบันทึกของนักท่องเที่ยว 10,000 คน ดังนั้น แบบจำลอง Native Bayes ในห้องสมุดจึงถูกใช้เพื่อวิเคราะห์ความรู้สึกด้านการท่องเที่ยวโดยค่าเริ่มต้น ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่าแพ็คเกจ TextBlob ของ Python นั้นมีความแม่นยำถึง 89.32% ซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงได้ขึ้นอยู่กับข้อมูลการฝึก และเหมาะสำหรับการนำไปใช้ในกระบวนการขุดข้อความในแอปพลิเคชันการท่องเที่ยว 4) การพัฒนาเนื้อหาดิจิทัล (Digital content) สำหรับการพัฒนามนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตด้วยการเชื่อมโยงแพลตฟอร์มทุนมนุษย์ด้านการท่องเที่ยวและธุรกิจบริการในเพจของโครงการวิจัย YouTube : Upskill HCD SDU MOOCs มีคลิปวิดีโอที่ผู้สนใจเข้ามาเรียนรู้ด้วยตนเอง มีการจัดในเพลย์ลิสต์ของช่องยูทูป จำนวน 200 คลิป ข้อมูลของช่อง YouTube: Upskill HCD SDU MOOCs มีสมาชิก (Subscriber) จำนวน 854 คน จำนวนการรับชม (Views) 549,267 ครั้ง คลิปวิดีโอที่มีจำนวนการรับชมมากที่สุด 3 อันดับของช่อง YouTube: Upskill HCD SDU MOOCs ได้แก่ Upskill HCD Project by SDU-การพัฒนาศักยภาพทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมบริการ จำนวนการรับชม 111,132 วิว รองลงมาคือ ลำดับขั้นตอนการให้บริหารอาหารและเครื่องดื่ม จำนวนการรับชม 14,967 วิว และสนทนาภาษาอังกฤษในระดับปฏิบัติงานทั่วไป จำนวนการรับชม 14,862 วิว ตามลำดับ 5) การพัฒนา Factors Affecting Learning Outcome Intention of MOOCs for Online Learning Platform จำนวน 400 ตัวอย่าง ด้วยการใช้แบบจำลองสมการโครงสร้าง (SEM) ผลลัพธ์ของปัจจัย CFA สี่ประการ (Learning Expectation (LE) Learning Satisfaction (LS) Learning Attitude (LA) และพฤติกรรมการเรียนรู้ (LB)) มีความสำคัญ สถิติ Chi-Square (χ2) คือ 220.74 ที่ระดับอิสระ (df) ที่ 168 โดยมี Chi-square สัมพัทธ์ (χ2 / df) เท่ากับ 1.314 บ่งชี้ว่าแบบจำลองนี้เหมาะสม ดัชนีความพอดีเปรียบเทียบ (CFI) คือ 0.994 ดัชนีความพอดี (GFI) คือ 0.971 และแบบจำลองที่อิงตามสมมติฐานการวิจัยนั้นสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ข้อผิดพลาด Root Mean Square ของการประมาณค่า (RMSEA) คือ 0.025 6) การพัฒนานักวิจัยรุ่นใหม่ทางด้านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการ จำนวน 10 คน 7) ตีพิมพ์บทความวิจัยที่ฐานข้อมูลระดับนานาชาติ 8 บทความ และการสร้างเครือข่ายกับนักวิจัยในต่างประเทศเพิ่มขึ้น
รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษโดยใช้โมบายช่วยเรียนภาษาผ่านแอปพลิเคชันยูทูปและติ๊กต๊อกสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชันซี
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) รัตนา กลิ่นจุ้ย
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาความต้องการในรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ โดยใช้โมบายช่วยเรียนภาษาผ่านแอปพลิเคชันยูทูปและติ๊กต๊อกสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชันซี 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ โดยใช้โมบายช่วยเรียนภาษาผ่านแอปพลิเคชันยูทูปและติ๊กต๊อกสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชันซี 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ โดยใช้โมบายช่วยเรียนภาษาผ่านแอปพลิเคชันยูทูปและติ๊กต๊อกสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชันซี กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 ลงทะเบียนเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษในชั้นเรียนปฐมวัย ภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 12 คน การวิจัยนี้ดำเนินการตามระเบียบวิธีวิจัยและพัฒนา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แบบสอบถามความเห็นและความต้องการในการพัฒนาทักษะการสื่อสารโดยใช้แอปพลิเคชันยูทูปและติ๊กต๊อกสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชันซี 2) แบบประเมินคุณภาพรูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้โมบายช่วยเรียนภาษาผ่านแอปพลิเคชันยูทูปและติ๊กต๊อกสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชันซี 3) แบบประเมินทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับปริญญาตรี และแบบประเมินความคิดเห็นของนักศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยการหาค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ ค่าสถิติ t-test ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา และบรรยายพรรณนา ผลการวิจัย 1) ผู้เรียนกลุ่มเจเนอเรชันซีมองว่าการเรียนเครื่องมือบนโมบายยังมีส่วนช่วยให้ผู้เรียนได้ฝึกการออกเสียง ในหลากหลายรูปแบบจากการใช้เครื่องมือหรือแอปพลิเคชันต่าง ๆ มีความสะดวกในการใช้งานจากการเรียนผ่านอุปกรณ์สื่อสารเคลื่อนที่ทำให้ไม่มีข้อจำกัด ด้านสถานที่และเวลา 2) รูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น มีคุณภาพเฉลี่ยโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น พบว่า นักศึกษามีระดับทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษด้านการฟังและการพูดที่สูงขึ้น โดยทักษะด้านการฟังก่อนการทดลองใช้รูปแบบฯ ร้อยละ 57.84 อยู่ในระดับต่ำ และหลังการทดลองใช้รูปแบบฯ ร้อยละ 82.66 อยู่ในระดับมาก และมีทักษะการพูดภาษาอังกฤษสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องจากการทดสอบการพูดทั้งสามครั้ง โดยมีเกณฑ์ที่กำหนดไว้คือ ผ่านเกณฑ์ร้อยละ 70 โดยครั้งที่ 1 ได้ร้อยละ 73.33 อยู่ในระดับดี ครั้งที่ 2 ได้ร้อยละ 78.33 อยู่ในระดับดี และครั้งที่ 3 ได้ร้อยละ 85.42 อยู่ในระดับดีมาก ระดับความคิดเห็นต่อรูปแบบการเรียนรู้ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นในระดับที่เห็นด้วยมากที่สุด ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่ารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นมีความเหมาะสมและสามารถนำไปใช้พัฒนาคุณภาพการเรียนรู้ให้สูงขึ้น
ผลของการใช้ Role play simulation ต่อความมั่นใจ ทักษะการสื่อสารและทักษะการปฎิบัติการพยาบาลเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาล
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) รังสรรค์ มาระเพ็ญ; อริยา ดีประเสริฐ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental Research) แบบ 1 กลุ่มวัดผล ก่อนหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้ Role play simulation ต่อความมั่นใจ ทักษะการสื่อสาร และทักษะการปฏิบัติการพยาบาลเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาการพยาบาลอนามัยชุมชน ภาคการศึกษาที่ 1 ปี การศึกษา 2564 เลือกแบบเจาะจง (purposive sampling) จำนวน 48 คน แบ่งเป็นกลุ่ม 5 กลุ่มละ 9-10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบประเมินความมั่นใจ 2) แบบประเมินทักษะการสื่อสาร 3) แบบประเมินทักษะการปฎิบัติการพยาบาลเยี่ยมบ้าน วิเคราะห์ข้อมูลโดยร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน และ paired sample t-test ผลการวิจัยพบว่า ผลของการใช้ Role play simulation ต่อความมั่นใจในการปฏิบัติการ พยาบาลเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาลหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง (mean=3.88, SD=0.23 และ mean=3.63, SD=0.26) เมื่อเปรียบเทียบผลก่อนหลังการทดลองพบว่าคะแนนเฉลี่ย ความมั่นใจในการปฏิบัติการพยาบาลเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาล พบว่า มีความแตกต่างกันอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t=-6.07) คะแนนทักษะการสื่อสารในการเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาลหลังใช้ Role play simulation อยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด และคะแนนทักษะการปฎิบัติ การพยาบาลเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาลหลังการทดลองส่วนใหญปฏิบัติได้อย่างชำนาญ จากผลการศึกษานี้สามารถนำการใช้ Role play simulation มีช่วยเพิ่มความมั่นใจในการปฏิบัติการเยี่ยมบ้าน ส่งเสริมทักษะการสื่อสารในการเยี่ยมบ้าน และส่งเสริมทักษะการปฎิบัติการพยาบาลเยี่ยมบ้านของนักศึกษาพยาบาลได้
รูปแบบการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ยุทธพงษ์ ลีลากิจไพศาล; จิรัฐ ชวนชม; ธนัญภัสร์ ศรีเนธิยวศิน; สฤษดิ์ ศรีโยธิน; ขจีนุช เชาวนปรีชา; พิมพ์มาดา วิชาศิลป์; พรเพ็ญ ไตรพงษ
งานวิจัยเรื่องรูปแบบการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีวัตถุประสงค์ 5 ประเด็น คือ (1) เพื่อวิเคราะห์กระบวนการยกระดับสมรรถนะการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี (2) เพื่อวิเคราะห์แนวทางการพัฒนามาตรการด้านกฎหมายในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี (3) เพื่อวิเคราะห์รูปแบบการตลาด การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี (4) เพื่อวิเคราะห์กระบวนการยกระดับคุณภาพการบริการของแหล่งเรียนรู้ท้องถิ่นในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี และ (5) เพื่อจัดทำรูปแบบการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ต้องประกอบด้วย 5 ด้าน ดังต่อไปนี้ 1. กระบวนการยกระดับสมรรถนะการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ต้องประกอบด้วย 3 ขั้นตอน คือ (1) ผู้ประกอบการควรมีการดำเนินการจัดการการเกษตรแบบเศรษฐกิจพอเพียง (2) ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรควรได้รับการพัฒนาเพิ่มมูลค่าโดยการร่วมมือกับมหาวิทยาลัย หน่วยงานภาครัฐ และหน่วยงานภาคเอกชน และ (3) เกษตรกรควรได้รับการยกระดับเป็นเกษตรกรรุ่นใหม่ (Smart Farmer) 2. แนวทางการพัฒนามาตรการด้านกฎหมายในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษต ในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ควรมีการพัฒนามาตรการทางกฎหมายให้สอดคล้องกับท้องถิ่น หรือแยกเป็นกฎหมายส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรเพื่อสร้างแรงจูงใจในการท่องเที่ยวมากขึ้น รวมถึงควรมีเกณฑ์การประเมินและการรับรอง คุณภาพแหล่งท่องเที่ยวและการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อให้นักท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร มีความไว้วางใจและเชื่อมั่นในการท่องเที่ยวในแหล่งเรียนรู้ต่าง ๆ ในจังหวัดสุพรรณบุรี 3. รูปแบบการตลาดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรเพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ควรมีรูปแบบการตลาดที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวนิเวศเกษตร ที่มีส่วนประกอบของส่วนประสมทางการตลาด (Marketing Mix) ทั้ง 7 ด้าน คือ (1) ด้านผลิตภัณฑ์ (Product) เน้นในด้านกิจกรรมและตัวสินค้าที่สามารถสะท้อนวิถีชีวิตของชุมชน (2) ด้านราคา (Price) กำหนดราคาแบบเป็นแพ็กเกจที่ดูคุ้มค่าและรู้ล่วงหน้าว่าจะได้รับอะไร โดยได้รับความช่วยเหลือจากหน่วยงานภาครัฐ (3) ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย (Place) ที่เข้าถึงลูกค้าได้มากที่สุด คือ ช่องทางโซเชียลมีเดีย (Social Media) หรือสื่อสังคมออนไลน์ (Online) (4) ด้านการส่งเสริมการตลาด (Promotion) ควรประชาสัมพันธ์ให้ตรงกลุ่มเป้าหมาย มีการจัดการการท่องเที่ยวในฤดูกาลต่าง ๆ ที่แตกต่างกันผ่านกิจกรรมที่หลากหลาย (5) ด้านกระบวนการ (Process) มีการวางระบบการให้บริการ โดยชุมชนใช้บุคลากรแค่คนเดียวทำหน้าที่ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ โดยมีหัวหน้ากลุ่มเป็นวิทยากรบรรยาย นำเสนอ เรื่องราวของชุมชน (6) ด้านลักษณะทางกายภาพ (Physical Presence) ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตามพี้นที่มีผลผลิตที่แตกต่างจากที่อื่น และ (7) ด้านบุคลากร (People) ให้บริการด้วยความเป็นมิตร จริงใจ และเต็มใจให้บริการ เป็นนักสื่อความหมายที่เก่ง 4. กระบวนการยกระดับคุณภาพการบริการของแหล่งเรียนรู้ท้องถิ่นในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ประกอบด้วย 3 ขั้นตอน คือ (1) การปรับปรุงแก้ไขสิ่งที่สัมผัสได้ในการบริการ ได้แก่ ความทันสมัยและความพร้อมของอุปกรณ์ที่ เกี่ยวข้องกับบริการความประณีตของวิทยากร และสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีเสน่ห์ของแหล่งเรียนรู้ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร (2) การพัฒนานักสื่อความหมายหรือวิทยากรในแหล่งเรียนรู้ ทำการสื่อสารเพื่อถ่ายทอดข้อมูลชุมชนให้กับนักท่องเที่ยว และเป็นผู้ขับเคลื่อนการต้อนรับนักท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เกษตรในด้านต่าง ๆ ภายในชุมชน และ (3) กระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ถ่ายทอดองค์ความรู้ (KM) เรื่องการติดตามผลการให้บริการ การจัดการข้อร้องเรียน นำไปสู่การปรับปรุงคุณภาพการบริการ 5. รูปแบบการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ต้องจัดทำโดยประกอบด้วยเนื้อหาใน 2 ประเด็น คือ (1) แนวทางการพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี โดยผู้ประกอบการต้องใช้ทรัพยากรที่มีค่าของท้องถิ่นในการสร้างรูปแบบการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร ด้วยการสร้างเส้นทางการท่องเที่ยวให้ชัดเจน เน้นอัตลักษณ์แหล่งเรียนรู้เฉพาะแหล่งแบบมีส่วนร่วมมีแนวทางการเสริมสร้างความรู้ในแนวทางเกษตรอินทรีย์ที่เน้นความสำคัญของสุขภาพ มีรูปแบบการพัฒนาที่สอดคล้องกับ PDG และ (2) การจัดทำแผนพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในลักษณะแหล่งเรียนรู้ เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี ในด้านต่าง ๆ 6 ด้าน คือ (1) ด้านการทำการตลาด ที่เน้นการโฆษณาประชาสัมพันธ์จุดเด่นของแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรในจังหวัดสุพรรณบุรี ที่มีเรื่องราว มีกิจกรรมที่น่าสนใจ (2) ด้านการสร้างคุณภาพสินค้าเกษตรให้เป็นเกษตรอินทรีย์ที่ตรงตามความต้องการในตลาดปัจจุบัน (3) ด้านการพัฒนาทักษะการสื่อสารของกลุ่มเกษตรกร เช่น การเป็นมัคคุเทศก์ วิทยากรบรรยายที่มีประสิทธิภาพ สามารถตอบคำถามของนักท่องเที่ยวได้ (4) ด้านการพัฒนาพื้นที่เพื่อเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น ให้มีการท่องเที่ยวชุมชนอย่างครบถ้วน (5) ด้านการส่งเสริมนโยบายการท่องเที่ยวเกษตรให้ยั่งยืน โดยอิงกับแผนเกษตรยั่งยืน การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศการเกษตรแบบครบวงจร และ (6) ด้านการสร้างแหล่งเรียนรู้ที่หลากหลายและมีการพัฒนาในการใช้เทคโนโลยีในการพัฒนาธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร
การพัฒนารูปแบบการบริหารงานแนะแนวเพื่อเสริมสร้างทักษะการเผชิญความเครียดเชิงรุกของนักศึกษา
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) อัษฎา พลอยโสภณ; รัตนาพร หลวงแก้ว; นงเยาว์ นุชนารถ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและความต้องการของการพัฒนารูปแบบการบริหารงานแนะแนวที่เสริมสร้างทักษะการเผชิญความเครียดเชิงรุก 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารงานแนะแนวฯ 3) เพื่อศึกษาผลของการใช้รูปแบบการบริหารงานแนะแนวฯ ประชากรและกลุ่มตัวอย่างเพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและความต้องการฯ ได้แก่ นักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ประกอบด้วย กรุงเทพฯ วิทยาเขตสุพรรณบุรี ศูนย์การศึกษานครนายก ศูนย์การศึกษาลำปาง จำนวน 250 คน กลุ่มตัวอย่าง เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการบริหารงานแนะแนวฯ ได้แก่ กรุงเทพฯ จำนวน 35 คน และกลุ่มเป้าหมาย เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและความต้องการ จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แบบสอบถามสภาพปัจจุบันและความต้องการฯ 2) แบบสัมภาษณ์อย่างมีโครงสร้าง 3) แบบวัดกลวิธีการเผชิญความเครียดเชิงรุก 4) แบบสอบความความคิดเห็นต่อรูปแบบการบริหารจัดการงานแนะแนวฯ สถิติที่ใช้ในงานวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ดัชนีลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น (PNIModified) การวิเคราะห์เนื้อหาจากโปรแกรม QDA Miner Lite Program และการวิเคราะห์ผลทางสถิติแบบ t-test ผลการวิจัยมีดังนี้ 1. สภาพปัจจุบันและความต้องการในการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการงานแนะแนวเพื่อเสริมสร้างทักษะการเผชิญความเครียด ด้านปัจจัยนำเข้า พบว่า โครงสร้างการบริหาร กิจกรรมที่ตอบสนองต่อความต้องการนักศึกษา และการกำหนดหน้าที่ของผู้ปกครอง มีความต้องการจำเป็นสูงสุด ด้านกระบวนการ พบว่า บริการสนเทศ การป้องกันปัญหา การแนะแนวอาชีพ มีความต้องการจำเป็นสูงสุด ด้านผลผลิต พบว่า มีการให้บริการปรึกษาเมื่อนักศึกษาเผชิญความเครียด มีกิจกรรมเสริมสร้างทักษะเผชิญความเครียด และนักศึกษามีทัศนคติเชิงบวกต่อตนเองและสถานศึกษา มีความต้องการจำเป็นสูงสุด 2. ผลการพัฒนารูปแบบการบริหารงานแนะแนวเพื่อเสริมสร้างทักษะการเผชิญความเครียดเชิงรุก ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ดังนี้ การบริหารจัดการ (Administrative) บุคลากร (Staff) กิจกรรม (Activity) วงจรเดมมิ่ง (Deming Cycle) และการประเมินผล (Assessment) 3. ผลศึกษาการใช้รูปแบบการบริหารงานแนะแนวเพื่อเสริมสร้างทักษะการเผชิญความเครียดเชิงรุก พบว่า รูปแบบการบริหารงานแนะแนวสามารถเสริมสร้างทักษะการเผชิญความเครียดเชิงรุก ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05
มาตรการทางกฎหมายสำหรับธุรกิจโฮมสเตย์ชาวบ้านในแหล่งท่องเที่ยวเมืองอยุธยาอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ยุทธพงษ์ ลีลากิจไพศาล; พรเพ็ญ ไตรพงษ์; พิมพ์มาดา วิชาศิลป์; สฤษดิ์ ศรีโยธิน; จิรัฐ ชวนชม; ธนัญภัสร์ ศรีเนธิยวศิน; พันธ์เทพ วิทิตอนันต์
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการประกอบธุรกิจโฮมสเตย์ชาวบ้านอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน 2) เพื่อวิเคราะห์กฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจโฮมสเตย์ชาวบ้านอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน 3) เพื่อแสวงหาแนวทางการพัฒนามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจโฮมสเตย์ชาวบ้านอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน การดำเนินการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมทั้งเชิงปริมาณ (Quality method) และเชิงคุณภาพ (Mixed-method) กลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนในแต่ละภูมิภาค รวมจำนวนทั้งสิ้น 400 คน โดยใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบสัดส่วน (Quota Sampling) เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ซึ่งวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและสถิติอ้างอิง รวมถึงวิจัยเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) โดยทำการสัมภาษณ์นักท่องเที่ยว ผู้ประกอบการธุรกิจโฮมสเตย์ นักวิชาการ ชาวบ้านและเจ้าหน้าที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จำนวน 50 คน โดยวิธีเจาะจง และวิจัยเชิงเอกสาร (Document research) รวมถึงการวิจัยจากการสนทนากลุ่ม โดยวิธีสนทนากลุ่มบุคคลที่เกี่ยวข้อง โดยเป็นการเชิญผู้แทนจากด้านต่าง ๆ จำนวน 15 ท่าน โดยผลการวิจัยมีดังนี้ 1. พระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 มาตรา 4 ได้ให้ความหมายของคำว่า “โรงแรม” ไว้และได้ยกเว้นสถานที่พักไม่เป็นโรงแรมไว้ โดยที่กฎกระทรวงกําหนดประเภทและหลักเกณฑ์การประกอบธุรกิจโรงแรม พ.ศ. 2551 ตามพระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 มาตรา 4 มาตรา 5 และมาตรา 13 ได้ให้อำนาจในการออกกฎกระทรวงกำหนดประเภทและหลักเกณฑ์ในการประกอบธุรกิจโรงแรม ในข้อที่ 1 แห่งกฎกระทรวงดังกล่าวกำหนดไว้ว่า ให้สถานที่พักที่มีจำนวนห้องพักในอาคารเดียวกัน หรือหลายอาคารรวมกันไม่เกิน 4 ห้องและมีจำนวนผู้พักรวมกันทั้งหมดไม่เกิน 20 คน ซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อให้บริการที่พักชั่วคราวสำหรับคนเดินทาง หรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน อันมีลักษณะเป็นการประกอบกิจการเพื่อหารายได้เสริม และได้แจ้งให้นายทะเบียนทราบตามแบบที่รัฐมนตรีกำหนด ไม่เป็นโรงแรมตาม (3) ของบทนิยามคำว่า “โรงแรม” ในมาตรา 4 และกําหนดมาตรฐานบริการท่องเที่ยวมาตรฐานโฮมสเตย์ไทย พ.ศ. 2554 ได้ปรากฏบทนิยามที่ชัดเจนในข้อ 4 ซึ่งระบุว่า “โฮมสเตย์ไทย” ส่วนในต่างประเทศนั้นก็มีกฎหมายโฮมสเตย์ อาทิ สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) กำหนดให้การประกอบกิจการสถานที่พักโฮมสเตย์ โดยหลักมีขนาดไม่เกิน 5 ห้องพักและมีพื้นที่รวมไม่เกิน 150 ตารางเมตร ในส่วนของญี่ปุ่นได้ออกมาตรการกำกับดูแลที่พักในประเทศญี่ปุ่นซึ่งมีความจำเป็นที่จะต้องป้องกันการเสื่อมสภาพของสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียงซึ่งเป็นผลมาจากเสียงของผู้เช่าหรือปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจให้เช่า โดยพระราชบัญญัติการแบ่งปันบ้านซึ่งควบคุมการเช่าบ้านระยะสั้นมีกรอบการกำกับดูแลแยกจากการเช่าห้องของสถานที่อยู่อาศัยแก่นักท่องเที่ยวเพื่อผลกำไรที่ไม่ต้องปฏิบัติตามข้อบังคับของโรงแรม ส่วนการประกอบธุรกิจโฮมสเตย์ในมาเลเซียนั้นไม่ได้มีความหมายอย่างเช่นการประกอบธุรกิจโรงแรม เนื่องจากโฮมสเตย์จะเป็นที่พักแรมในลักษณะนักท่องเที่ยวจะเข้าพักร่วมกับครอบครัว เพื่อให้มีการเรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรม โดยจะต้องจดทะเบียนตามหลักเกณฑ์ของกระทรวงการท่องเที่ยวมาเลเซีย 2. การประกอบธุรกิจโฮมสเตย์เมืองอยุธยานั้นชาวบ้านในท้องถิ่นมีการรวมกลุ่มกัน รวมถึงสมาชิกของกลุ่มหรือชมรมเป็นเจ้าของและมีการบริหารจัดการโฮมสเตย์ร่วมกัน จัดให้มีที่พักให้นักท่องเที่ยวเข้าพักในบ้านชายคาเดียวกันกับเจ้าบ้าน และมีกิจกรรมที่ให้โอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้และได้รับประสบการณ์จากเอกลักษณ์ของท้องถิ่น วิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่นซึ่งเป็นไปตามเอกลักษณ์ของการท่องเที่ยวโฮมสเตย์มาแต่ดั้งเดิมและเป็นส่วนหนึ่งของการท่องเที่ยวโดยชุมชน การประกอบการธุรกิจโฮมสเตย์ชาวบ้านในเมืองอยุธยาจึงมีความหมายมากกว่าการเป็นเพียงแค่ที่พักโฮมสเตย์ ตามนิยามโฮมสเตย์ไทยในประกาศกรมการท่องเที่ยว ในส่วนของต่างประเทศนั้น ไต้หวันกำหนดไว้ให้มีขนาดไม่เกิน 5 ห้องพักและพิจารณาจากพื้นที่รวมไม่เกิน 150 ตารางเมตร ส่วนประเทศญี่ปุ่น รัฐบาลได้ออกมาตรการกำกับดูแลที่พักในประเทศญี่ปุ่นมิได้มีการกำหนดจำนวนห้องพักหรือขนาดพื้นที่หรือจำนวนผู้เข้าพักแต่อย่างใด อย่างไรก็ดีการประกอบธุรกิจโฮมสเตย์ในประเทศมาเลเซียเน้นให้มีการเรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรม 3. ควรมีมาตรการทางกฎหมายที่ไม่ขัดกับบรรยากาศการทำธุรกิจเพื่อเอื้อต่อการประกอบธุรกิจในการส่งเสริมผู้ประกอบการและชุมชนต่าง ๆ ในการถ่ายทอดวัฒนธรรมของแต่ละชุมชนได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล รวมถึงเพื่อเป็นการป้องกันเจ้าหน้าที่ต่าง ๆ หรือหน่วยงานของรัฐมาแสวงหาผลประโยชน์จากช่องทางของกฎหมาย โดยควรออกเป็นกฎหมายลำดับรองในลักษณะกฎกระทรวงเพื่อสะดวก รวดเร็ว และมีประสิทธิภาพมากกว่า
นวัตกรรมอาหารสุขภาพจากผักใบเขียวของพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อการใช้ประโยชน์เชิงพาณิชย์
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ปัญญภัสก์ ปิ่นแก้ว; สุวรรณา พิชัยยงค์วงศ์ดี; ฐิตา ฟูเผ่า; กันต์กนิษฐ์ จงรัตนวิทย์; ปิยวรรณ อยู่ดี; ธนิกานต์ นับวันดี; นุจิรา รัศมีไพบูลย์; ยศสินี หัวดง; วีรชน ภูหินกอง
แคลเซียมเป็นแร่ธาตุที่ร่างกายต้องการในปริมาณมาก อยู่ที่ 800-1,000 มิลลิกรัมต่อวัน เนื่องด้วยเป็นส่วนประกอบของกระดูกและฟัน ในปัจจุบันมีผลิตภัณฑ์เสริมแคลเซียมอยู่มากมาย แต่เป็นแคลเซียมที่ได้จากการสังเคราะห์ทางเคมี ซึ่งมีข้อเสีย คือดูดซึมได้ต่ำและบางตัวมีการละลายและการแตกตัวไม่ดี อย่างไรก็ตามในพืชตามธรรมชาติ โดยเฉพาะผักใบเขียว ได้แก่ โหระพา คะน้า และกวางตุ้ง เป็นผักที่มีแคลเซียมสูงถึงปานกลาง ถึงแม้ปริมาณแคลเซียมต่อกรัมน้อย แต่มีการละลายและการดูดซึมดีกว่าแคลเซียมสังเคราะห์ ดังนั้นผักใบเขียวที่มีแคลเซียมสูงจึงสามารถนำมาเพิ่มมูลค่าโดยพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์อาหารฟังก์ชันที่มีแคลเซียมสูงได้ เมื่อนำผักคะน้า กวางตุ้ง และโหระพา มาวิเคราะห์คุณค่าทางโภชนาการ พบว่า ผักทั้ง 3 ชนิด มีปริมาณแคลเซียม 202.75-159.55 mg ต่อผักสด 100 g เมื่อนำมาพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์พาสตาผักใบเขียวแคลเซียมสูง สูตรที่ดีที่สุดมีส่วนประกอบหลักเป็น แป้งข้าวกล้องร้อยละ 52.25 และผักใบเขียวร้อยละ 19.60 ผลิตภัณฑ์ผักแผ่นกรอบเสริมแคลเซียมผสมข้าวไรซ์เบอร์รี่ มีแร่ธาตุแคลเซียมมากกว่า 200 มิลลิกรัม และเส้นใยอาหารที่ประมาณร้อยละ 7.00 และเป็นแหล่งของแอนโธไซยานิน และผลิตภัณฑ์ผักผงโรยข้าวเสริมแคลเซียมที่ได้จากกระบวนการสกัดด้วยวิธีทางเคมีมีปริมาณแคลเซียมสูงขึ้นร้อยละ 40 เมื่อเทียบกับผักผงอบแห้ง
การพัฒนาผลิตภัณฑ์พาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูง
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ปัญญภัสก์ ปิ่นแก้ว; กันต์กนิษฐ์ จงรัตนวิทย์
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์พาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูงชนิดเส้นสดและชนิดอบแห้ง และพัฒนารูปแบบการบรรจุและบรรจุภัณฑ์สำหรับผลิตภัณฑ์พาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูงที่สามารถยืดอายุการเก็บรักษาและสามารถวางจำหน่ายในท้องตลาดได้ ผลการวิจัยพบว่าผักใบเขียวที่เลือกใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตเส้นพาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูง ได้แก่ คะน้า กวางตุ้ง และโหระพา ซึ่งนำมาจากเกษตรกรที่ปลูกในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี โดยใบโหระพามีปริมาณแคลเซียมมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p£0.05) รองลงมาคือ ใบกวางตุ้ง และมีปริมาณน้อยที่สุดคือใบคะน้า ตามลำดับ เส้นพาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพสูตรเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูง ได้แก่ คะน้า กวางตุ้ง และโหระพา ชนิดเส้นสดและชนิดอบแห้ง มีปริมาณแคลเซียมของ Thai RDI อยู่ในช่วงร้อยละ 14-18 และร้อยละ 10-11 ของ Thai RDI ตามลำดับ ซึ่งสามารถกล่าวอ้างทางโภชนาการบนฉลากว่า “เสริมแคลเซียม หรือเป็นแหล่งของแคลเซียม หรือมีแคลเซียม” ได้ อายุการเก็บรักษาของเส้นพาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพสูตรเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูง (กวางตุ้ง) ชนิดอบแห้งเป็นระยะเวลา 6 เดือน พบว่าไม่มีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงค่าสี L* (ค่าความสว่าง) (p>0.05) แต่มีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงค่าสี a* (ค่าสีเขียว) และค่าสี b* (ค่าสีเหลือง) (p£0.05) ในขณะที่ปริมาณความชื้น และค่าวอเตอร์แอคทีวิตี้ (αw) มีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้นในระหว่างการเก็บรักษา และมีคุณภาพทางจุลชีววิทยาของอาหารอยู่ในเกณฑ์ที่กำหนดตลอดระยะเวลาในการเก็บรักษา การออกแบบบรรจุภัณฑ์และฉลากต้นแบบภายนอกที่เหมาะสมกับผลิตภัณฑ์เส้นพาสตาข้าวกล้องเพื่อสุขภาพสูตรเสริมผักใบเขียวแคลเซียมสูง (กวางตุ้ง) ชนิดอบแห้ง ได้เลือกวัสดุที่เป็นกล่องกระดาษพิมพ์ลวดลายสวยงาม ซึ่งมีข้อดี คือ ปลอดภัย และช่วยลดปริมาณขยะ
การพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการธุรกิจเพื่อการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวเมืองอยุธยาอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ยุทธพงษ์ ลีลากิจไพศาล; สฤษดิ์ ศรีโยธิน; ธนัญภัสร์ ศรีเนธิยวศิน; จิรัฐ ชวนชม; ขจีนุช เชาวนปรีชา; พรเพ็ญ ไตรพงษ์; พิมพ์มาดา วิชาศิลป์
งานวิจัยเรื่องการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการธุรกิจเพื่อการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวเมืองอยุธยาอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประเด็น คือ (1) เพื่อกำหนดแนวทางพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการธุรกิจเพื่อการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวเมืองอยุธยาอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน (2) เพื่อจัดทำแผนพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการธุรกิจเพื่อการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวเมืองอยุธยาอย่างยั่งยืนภายใต้เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์อาเซียน และ (3) นอกจากนี้การสร้างต้นแบบการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการธุรกิจเพื่อการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวเมืองอยุธยาอย่างยั่งยืน ประกอบด้วยประเด็นสำคัญ 5 ประเด็น ดังนี้ (1) ความเข้มแข็งของผู้นำหรือคณะกรรมการที่ทำการบริหารอย่างจริงจังและต่อเนื่อง (2) ความสามัคคีและความร่วมมือของคนในชุมชน เนื่องจากการท่องเที่ยวแบบโฮมสเตย์จะเป็นการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของชุมชน (3) ความเต็มใจและมีจิตบริการในการดำเนินงานของผู้ที่เกี่ยวข้องในธุรกิจโฮมสเตย์ (4) การสร้างประสบการณ์ที่ดีให้กับนักท่องเที่ยว และ (5) สามารถสร้างรายได้เสริมให้กับคนในชุมชน
ผลของการใช้การเรียนรู้แบบรร่วมมือกันที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ เดี่ยว ต่อทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ในการจัดการศึกษาแบบผสมผสาน
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) พรรณ ปาละสุวรรณ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางทักษะการพูดภาษาอังกฤษด้วยวิธีการเรียนรู้แบบร่วมมือกันที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ 5 เดี่ยว และ 2) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจที่มีต่อการเรียนรู้แบบร่วมมือที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ เดี่ยวต่อทักษะการพูดภาษาอังกฤษ กลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาเทคโนโลยีการประกอบอาหาร และการบริการมหาวิทยาลัยสวนดุสิต ศูนย์การศึกษานอกที่ตั้ง ตรัง จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบวัดทักษะการพูดภาษาอังกฤษ แบบประเมินทักษะการพูดภาษาอังกฤษ และแบบประเมินความพึงพอใจต่อกิจกรรมแบบทีม คู่ เดี่ยว ในการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษ สถิติที่ใช้ในงานวิจัยใช้สถิติเชิงอนุมาน ผลการวิจัยมีดังนี้ 1) ผู้เรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางด้านทักษะการพูด ภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้น หลังการเรียนรู้โดยวิธีการแบบร่วมมือกันที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ เดี่ยว 2) ผู้เรียนมีความพึงพอใจต่อวิธีการเรียนรู้แบบร่วมมือกันที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ เดี่ยว อยู่ในระดับพึงพอใจมาก และผู้เรียนชอบกิจกรรมในรูปแบบร่วมมือกันแบบเดี่ยว คู่ ทีมเห็นว่าเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียน โดยมีความคิดเห็นว่าการเรียนรู้แบบร่วมมือกันที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ เดี่ยว ทำให้ไม่น่าเบื่อ ขณะเรียนสมาชิกในกลุ่มได้ช่วยเหลือกันได้ใช้ความคิดร่วมกันได้ฝึกการทำงานเป็นทีม และการเรียนรู้แบบร่วมมือกันที่เน้นวิธีการสอนแบบทีม คู่ เดี่ยว สามารถสร้างแรงจูงใจในการพัฒนาภาษาอังกฤษให้ผู้เรียนได้ ทำให้ผู้เรียนมีความมั่นใจในการพูดภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้น ทำให้อยากเรียนภาษาอังกฤษมากขึ้น และอยากให้มีกิจกรรมที่ส่งเสริมทักษะการพูดภาษาอังกฤษ
การพัฒนาต้นแบบปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR และสารปรับปรุงจากวัสดุเหลือทิ้งชุมชน ร่วมกับระบบน้ำหยด เพื่อสงเสริมคุณภาพดินปลูก และยกระดับผลผลิตพืชเศรษฐกิจในพื้นที่ประสบภาวะภัยแล้ง
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ณัฐบดี วิริยาวัฒน์; สุรชาติ สินวรณ์
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR สูตรที่เหมาะสมร่วมกับระบบน้ำหยด โดยคัดแยกแบคทีเรีย PGPR ในท้องถิ่นที่มีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเจริญของพืชนำมาพัฒนาปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR เพื่อส่งเสริมคุณภาพดินปลูกเพื่อยกระดับผลผลิตเมล่อนและข้าว ในพื้นที่ประสบภาวะภัยแล้ง จังหวัดสุพรรณบุรี ตามหลักปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี (Good Agricultural Practice: GAP) เพื่อเป็นต้นแบบของชุมชน โดยเก็บแบคทีเรียรอบรากพืช นำมาคัดแยกแบคทีเรียที่เป็นประโยชน์มาใช้ร่วมกับปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ โดยทำการทดลองที่มหาวิทยาลัยสวนดุสิต วิทยาเขตสุพรรณบุรี วางแผนการทดลองแบบ Completely Randomized Design (CRD) จำนวน 3 ซ้ำ วิเคราะห์ผลโดยการใช้สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistic) ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สถิติแบบ F-test ANOVA ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการวิจัยพบว่า ปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR ที่ใส่น้ำหมักมูลไส้เดือน 2 ลิตร เป็นอัตราส่วนที่เหมาะสมที่สุดที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของเมลอนพันธุ์ออเร้จน์แมน โดยแสดงค่าเฉลี่ยความกว้างใบ ค่าเฉลี่ยความยาวใบ ค่าเฉลี่ยจำนวนใบ ค่าเฉลี่ยเส้นผ่านศูนย์กลางของล้าต้น ค่าเฉลี่ยขนาดผล ค่าเฉลี่ยน้ำหนักผลและค่าเฉลี่ยความหวาน มีความแตกต่างกันทางสถิติ ผลการศึกษาประสิทธิภาพของปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR ต่อการเจริญของข้าวพบว่า ข้าวที่ใส่ปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR ตำรับที่ 2 มีน้ำหนักเมล็ดข้าวมากที่สุด 226.32 กิโลกรัม/ไร่ รองลงมา ได้แก่ ข้าวที่ใส่ปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR ตำรับที่ 1 มีน้ำหนักเมล็ดข้าวเท่ากับ 120.21 กิโลกรัม/ไร่ และข้าวที่ใส่ปุ๋ยเคมี ตำรับที่ 3 มีน้ำหนักเมล็ดข้าวน้อยที่สุดเท่ากับ 103.55 กิโลกรัม/ไร่
ผลการศึกษาการมีส่วนร่วมของนักศึกษากับชุมชนในรายวิชาความปลอดภัยของอาหารและการสุขาภิบาลต่อการผลิตชาปลอดภัยจากกากมัลเบอร์รี่สกัดเย็น
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ปวิตรา ภาสุรกุล
การวิจัยศึกษาในครั้งนี้มีในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เพื่อศึกษาวิธีการสกัดเย็นตามหลักความปลอดภัยและการสุขาภิบาล 2. เพื่อศึกษาปริมาณกากมัลเบอร์รี่สกัดเย็นอบแห้งที่เหมาะสม 3. เพื่อศึกษาความพึงพอใจของของผู้บริโภค โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้เป็นกลุ่มนักศึกษาวิชารายวิชาความปลอดภัยของอาหารและการสุขาภิบาล จำนวน 74 คน นำองค์ความรู้ที่ได้รับจากการเรียนมาพัฒนากระบวนการผลิตผลิตภัณฑ์ชาปลอดภัยจากกากมัลเบอร์รี่สกัดเย็น พบว่า นักศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง จำนวน 51 คน คิดเป็นร้อยละ 82.98 เข้าเรียน มากกว่า 10 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 100.00 มีผลการเรียนอยู่อยู่ในระดับ B 21 คน คิดเป็นร้อยละ 28.37 นักศึกษามีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนการสอนรายวิชาความปลอดภัยของอาหารและการสุขาภิบาล ด้านเนื้อหาวิชามีความสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ (x ̅=4.39, S.D. =0.70) มีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนการสอนด้านเนื้อหาวิชาเข้าใจง่าย ทันสมัย (x ̅=4.29, S.D.=0.77) ผลการยอมรับการศึกษาปริมาณกากมัลเบอร์รี่สกัดเย็นอบแห้งที่เหมาะสมสูตรพื้นฐานของนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวสวนหม่อนชอนตะวัน จำนวน 100 คน โดยใช้แบบทดสอบทางประสารทสัมผัสโดยวิธี 9-Point Hedomic Scale พบว่า นักท่องเที่ยวให้คะแนนสูตรพื้นฐานสูตรที่สาม ในด้านลักษณะปรากฏ สี กลิ่น รสชาติ และความชอบโดยรวมมากที่สุด นำชากากมัลเบอร์รี่ผงสกัดเย็นผสมกระเจี๊ยบผง จำนวนสามสูตร โดยใช้อัตราส่วนกระเจี๊ยบผงอบแห้ง และผงจากกากมัลเบอร์รี่สกัดเย็นอบแห้งที่อัตราส่วน 2:3 3:3 และ 4:3 นำไปทดสอบการยอมรับทางประสาทสัมผัสของผู้บริโภค พบว่านักท่องเที่ยวให้การยอมรับสูตรที่สอง ในด้านลักษณะปรากฏ สี กลิ่น รสชาติ และความชอบโดยรวมมากที่สุด
ต้นแบบนวัตกรรมการผลิตพืชในพื้นที่ประสบภาวะภัยแล้งตามแนวทางเกษตรปลอดภัยในเขตพื้นที่ภาคกลาง
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) สุรชาติ สินวรณ์; ณัฐบดี วิริยาวัฒน์; ยุธยา อยู่เย็น; ทิพาวรรณ วรรณขัณฑ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1. เพื่อพัฒนาต้นแบบนวัตกรรมการผลิตพืชในพื้นที่ประสบภาวะภัยแล้งตามแนวทางเกษตรปลอดภัย ได้แก่ นวัตกรรมการปรับปรุงพันธุ์ข้าวทนแล้ง นวัตกรรมการผลิตปุ๋ยอินทรีย์-ชีวภาพ PGPR และสารปรับปรุงดินจากวัสดุเหลือทิ้งในชุมชน นำไปใช้ร่วมกับระบบน้ำหยด เพื่อเพิ่มผลผลิตข้าวและเมล่อน นวัตกรรมการจัดการปริมาณและคุณภาพน้ำในโรงเรือนปลูกมะเขือเทศ โดยใช้คลื่นแสงเสริม และ 2. เพื่อถ่ายทอดองค์ความรู้การผลิตและการใช้ต้นแบบนวัตกรรมการผลิตพืชในพื้นที่ประสบภาวะภัยแล้งตามแนวทางเกษตรปลอดภัย โดยจัดตั้งศูนย์ถ่ายทอดเทคโนโลยี การจัดอบรมเชิงปฏิบัติการ โดยมีประชากรและกลุ่มตัวอย่างในการศึกษาซึ่ง มีอาชีพเกษตร จำนวน 262 คน ในพื้นที่ 9 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดชัยนาท สิงห์บุรี อ่างทอง พระนครศรีอยุธยา ปทุมธานี นนทบุรี สระบุรี ลพบุรี และกรุงเทพมหานคร ในระหว่างวันที่ 20 ธันวาคม 2564-10 กุมภาพันธ์ 2565 โดยใช้แบบประเมินผลการถ่ายทอดเทคโนโลยีต้นแบบ นวัตกรรมการผลิตพืชในพื้นที่ประสบภาวะภัยแล้งตามแนวทางเกษตรปลอดภัยหลังการอบรม และนำผลการศึกษามาวิเคราะห์ค่าเฉลี่ยและค่าร้อยละ ผลการวิจัยมีดังนี้ ผู้เข้าร่วมอบรมการถ่ายทอดเทคโนโลยี รวมจำนวนทั้งสิ้น 262 คนเป็นชาย จำนวน 174 คน (66.41%) และเป็นหญิง จำนวน 189 คน (72.14%) มีระยะเวลาในการทำการเกษตรในช่วง 16-20 ปี มีจำนวน 134 คน (51.15%) ส่วนใหญ่ผู้เข้าร่วมไม่ได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี จำนวน 213 คน (81.30%) มีระดับการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 83 คน (31.68%) มีรูปแบบการใช้ปุ๋ยชีวภาพ โดยการซื้อใช้สูงสุดเท่ากับ 117 คน (44.66%) ในส่วนของคะแนนในการทำแบบทดสอบความรู้ของผู้เข้าร่วมอบรมในโครงการต้นแบบ นวัตกรรมการผลิตพืชในพื้นที่ประสบภาวะแล้งตามแนวทางเกษตรกรปลอดภัยในเขตภาคกลาง จากคะแนนเต็ม 10 คะแนน ผู้เข้าร่วมอบรมสามารถทำได้ 10 คะแนน จำนวน 138 คน (52.67%) ส่วนการประเมินความรู้ความเข้าใจเล่มคู่มือในส่วนระดับมาก โดยมีเนื้อหามีความสอดคล้องและตรงประเด็น จำนวน 180 คน (68.70%) ขนาดอักษรมีความเหมาะสม จำนวน 202 คน (77.10%) การศึกษานำไปสู่การพัฒนาทักษะและวิธีการ จำนวน 260 คน (99.24%) ได้รับความรู้ความเข้าใจ เพิ่มขึ้นจากการอ่านเล่มคู่มืออบรม จำนวน 190 คน (72.52%) และการศึกษาเล่มคู่มือ ท่านมีความเข้าใจและสามารถนำความรู้ไปเผยแพร่แก่ผู้อื่นได้ จำนวน 183 คน (69.85%) ผลประเมินความรู้ ความเข้าใจต่อการสาธิตวิธีการ สูงสุดในแต่ละหัวข้อ ได้แก่ โดยผลการประเมินคะแนนระดับ 5 (มากที่สุด) ในประเด็น การสาธิต ผู้เข้าร่วมการอบรมมีความเข้าใจสามารถนำขั้นตอนไปปรับใช้ได้ จำนวน 117 คน (44.66%) อุปกรณ์และเอกสารประกอบการสาธิต มีความเหมาะสมและเพียงพอ จำนวน 211 คน (80.53% ขั้นตอนการสาธิต ท่านสามารถนำความรู้ที่ได้ไปเผยแพร่แก่ผู้อื่นได้ จำนวน 243 คน (92.75%) ผู้จัดอบรมใช้ภาษาในการสื่อสารที่เข้าใจได้ง่ายระหว่างการสาธิต จำนวน 139 คน (53.05%) การดำเนินงานได้ใช้พื้นที่ประสาน ณ ฟอมขจรฟาร์ม มหาวิทยาลัยสวนดุสิต วิทยาเขตสุพรรณบุรี โดยมีสถานที่ทั้งแบบสาธิตการปลูกพืช การผลิตปุ๋ยและสารปรับปรุงดิน การวิเคราะห์ปุ๋ย สารเคมีและสารกำจัดจัดศัตรูพืช การวิเคราะห์เพื่อรับรอง GAP การให้คำปรึกษาทางการตลาดให้แก่เกษตร และการวิจัยและการส่งเสริมเกษตรกรในพื้นที่ภาคกลาง
การจัดการปริมาณและคุณภาพน้ำในโรงเรือนที่เหมาะสมร่วมกับการจัดช่วงคลื่นแสงต่าง ๆ เพื่อยกระดับผลผลิตพืชโรงเรือนในพื้นที่ภาคกลางในภาวะภัยแล้ง
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) สุรชาติ สินวรณ์; ณัฐบดี วิริยาวัฒน์; ทิพาวรรณ วรรณขัณฑ์; วราภรณ์ เศรษฐพฤกษา
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1. เพื่อพัฒนาคลื่นแสงเสริมที่เหมาะสมกับการเติบโต และผลผลิตมะเขือเทศในโรงเรือน 2. วิเคราะห์ต้นทุน-รายได้ของการใช้เทคโนโลยีคลื่นแสงเสริมที่เหมาะสมในการเพิ่มผลผลิตมะเขือเทศในโรงเรือน 3. เพื่อส่งเสริมการปลูกมะเขือเทศในโรงเรือนโดยใช้คลื่นแสง เสริมที่เหมาะสมไปยังวิสาหกิจชุมชนอื่น ๆ ในพื้นที่เป้าหมาย และ 4. ลดปริมาณการใช้น้ำในโรงเรือน ลงไปร้อยละ 20 โดยมีประชากรและกลุ่มตัวอย่างในส่วนที่ 1 คือ การพัฒนาสารปรับปรุงคุณภาพน้ำก่อนเข้าระบบน้ำหยดในโรงเรือนออกแบบการทดลองแบบ CRD จำนวน 8 ตำรับการทดลอง เพื่อทดสอบผลต่อคุณภาพน้ำอันได้แก่ ค่าความเป็นกรด-ด่าง อุณหภูมิของน้ำ ค่าปริมาณออกซิเจนที่จุลินทรีย์ใช้ในการย่อยสลาย (BOD) ค่าปริมาณออกซิเจนที่ละลายน้ำ (DO) ค่าฟอสฟอรัส ค่าการน้ำ ไฟฟ้า ค่าไนเตรท และค่าไนไตร์ทในน้ำตัวอย่าง ทำการทดสอบ 3 ซ้ำ ส่วนที่ 2 การพัฒนาแสงเสริมในการปลูกมะเขือเทศในโรงเรือน โดยออกแบบการทดลองแบบ Randomized Complete Block Design ; RCBD Split Plot โดยแบ่ง Main Plot เป็นชนิดของการให้แสง และ Subplot เป็นแบบความเข้มแสงที่ระดับ 150 และ 200 mmol-1s-2 โดยแต่ละแถว Main Plot ได้แก่ A B C D และควบคุม จะมีการปลูกมะเขือเทศจำนวนแถวละ 40 ต้น โดยแบ่งเป็นความเข้มแสงที่ระดับ 150 mmol-1s-2 จำนวน 20 ต้น และ 200 mmol-1s-2 และจำนวน 20 ต้น ส่วนแถวควบคุมจะมี 40 ต้น โดยให้แสงเสริมในช่วง 18.00 -22.00 น. ทุกวัน โดยเก็บรวบรวมข้อมูลในส่วนการเติบโตและผลผลิต ต้นทุน-รายได้ และร้อยละของการประหยัดน้ำในการปลูกเปรียบเทียบกับผลผลิต โดยเครื่องมือที่อุปกรณ์ในการศึกษาในการวิเคราะห์โครงสร้างและคุณลักษณะของสารปรับปรุงคุณภาพน้ำ และการวิเคราะห์คลื่นและความเข้มแสงเสริม รวมถึงการวัดขนาดน้ำหนัก และคุณภาพของผลผลิตมะเขือเทศ สถิติที่ใช้ในงานวิจัย ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าความแปรปรวน (ANOVA) ผลการวิจัยมีดังนี้ ในส่วนที่ 1 การพัฒนาสารปรับปรุงคุณภาพน้ำก่อนเข้าระบบน้ำหยด พบว่า สารที่พัฒนาขึ้นในทุกตำรับการทดลองสามารถบำบัดคุณภาพน้ำได้ดี โดยในส่วนตำรับ การทดลองที่ 4 (ซีโอไลต์ชนิดผง 1 กรัม + ไทเทเนียม 0.01 กรัม + ไคโตซานผง 0.03 กรัมต่อน้ำ 1 ลิตร) สามารถทำให้ค่าเฉลี่ยต่ำ ได้แก่ BOD เท่ากับ 3.37 mg/l ค่าฟอสฟอรัส เท่ากับ 0.001 mg/l และค่าการนำไฟฟ้า เท่ากับ 1,224.33 ms/cm ขณะที่ตำรับการทดลองที่ 7 ให้ค่าเฉลี่ย DO เฉลี่ยสูงสุด เท่ากับ 8.4 mg/l และให้ค่าไนไตร์ทเฉลี่ยต่ำสุดเท่ากับ 0.0029 ml/g ค่าไนเตรทเท่ากับ 0.66 mg/g ส่วนตำรับการทดลองที่ 8 ให้ค่าความเป็นกรด-ด่างเป็นกรดที่สุดอยู่ระหว่าง 7.28 และอุณหภูมิ ในน้ำให้ค่าใกล้เคียงกันในทุกตำรับการทดลอง ส่วนที่ 2 ในการพัฒนาคลื่นแสงเสริมต่อมะเขือเทศในโรงเรือนแบบกึ่งปิด (ปิดในช่วง 11.00-14.00 น.) ที่เหมาะสมในช่วงฤดูแล้ง โดยการให้คลื่นแสงเสริมระหว่างสีแดงและสีน้ำเงิน อัตรา 1:1 ที่ความเข้มแสง 200 mmol-1s-2 ร่วมกับแสงสีขาวที่ 3000 K ซึ่งทำให้มะเขือเทศในโรงเรือนตอบสนองในรูปแบบการเติบโตทั้งจำนวนข้อที่เฉลี่ยสูงสุดเท่ากับ 80.4 ข้อ เส้นรอบลำต้นที่ค่าเฉลี่ย 5.06 cm น้ำหนักสดและน้ำหนักแห้งของส่วนรากและลำต้น เท่ากับ 1,105.3 g ผลผลิตทั้งในส่วนน้ำหนักผลเฉลี่ยสูงสุดต่อต้นเท่ากับ 1228.5 g และความหวานเฉลี่ยสูงสุด เท่ากับ 12 องศาบริกซ์ รวมถึงสามารถประหยัดน้ำจากการเพาะปลูก ถึงร้อยละ 33.33 เมื่อเปรียบเทียบกับตำรับการทดลองควบคุม
การพัฒนารูปแบบการทำงานร่วมกันเพื่อพัฒนานักศึกษาครุศาสตร์ระหว่างคณะครุศาสตร์และโรงเรียนสาธิตละอออุทิศโดยใช้สถานศึกษาเป็นฐาน
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ทิพย์ ขำอยู่; สุทธิพรรณ ธีรพงศ์; ประภาวรรณ สมุทรเผ่าจินดา; ปนรรฐพร คำหาญสุนทร
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของรูปแบบการทำงานร่วมกันโดยใช้สถานศึกษาเป็นฐานของคณะครุศาสตร์และโรงเรียนสาธิตละอออุทิศ 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการทำงานร่วมกันระหว่างคณะครุศาสตร์และโรงเรียนสาธิตละอออุทิศโดยใช้สถานศึกษาเป็นฐาน และ 3) เพื่อนำเสนอรูปแบบทำงานร่วมกันสำหรับพัฒนานักศึกษาครุศาสตร์โดยใช้สถานศึกษาเป็นฐาน โดยใช้เทคนิคเดลฟาย ประชากรและกลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้บริหารโรงเรียนสาธิตลอออุทิศ ครูโรงเรียนสาธิตละอออุทิศ และอาจารย์คณะครุศาสตร์ จำนวน 19 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) แบบสัมภาษณ์ และ 2) แบบสอบถามตรวจสอบรูปแบบ การวิเคราะห์เนื้อหา ใช้การวิเคราะห์ทางสถิติด้วยค่ามัธยฐาน และค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการทำงานร่วมกันมีองค์ประกอบสำคัญ 4 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการมีส่วนร่วมในการพัฒนาระบบเกิดจากความร่วมมือของผู้บริหาร ครู อาจารย์ผู้สอน 2) ด้านการมีส่วนร่วมในการวางแผนและการตัดสินใจ 3) ด้านการมีส่วนร่วมในการปฏิบัติฝึกประสบการณ์วิชาชีพ และ 4) ด้านการมีส่วนร่วมในการรับรองคุณภาพบัณฑิต ซึ่งรูปแบบดังกล่าว ผู้บริหารงานวิชาการ นักวิชาการ บุคลากรที่เกี่ยวข้องกับงานพัฒนาวิชาชีพครูของโรงเรียนสาธิตละอออุทิศ โรงเรียนเครือข่ายของสถาบันผลิตครู มหาวิทยาลัยที่เปิดสอนหลักสูตรครุศาสตร์หรือศึกษาศาสตร์ สามารถนำไปปรับใช้ในการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรในอนาคต หรือนำไปประยุกต์ใช้กำหนดบทบาทหน้าที่ของครูหรือบุคลากรทางการศึกษาได้
ผลของการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดแบบห้องเรียนกลับด้านในการสอนออนไลน์ เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาการจัดการฐานข้อมูล สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) ปริศนา มัชฌิมา
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาการจัดการฐานข้อมูลก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดแบบห้องเรียนกลับด้านในการสอนออนไลน์ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษาหลักสูตรเทคโนโลยีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ชั้นปีที่ 2 ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาการจัดการฐานข้อมูล ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2564 จานวน 11 คน โดยเครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ 1) แผนการสอนรายวิชาการจัดการฐานข้อมูลโดยใช้แนวคิดแบบห้องเรียนกลับด้านในการสอนออนไลน์ และ 2) สื่อวิดีทัศน์ ใบงาน กิจกรรม โดยมีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ของการเรียนรายวิชาการจัดการฐานข้อมูล ในหัวข้อย่อยเรื่องคีย์หลัก (Primary Key) ความสัมพันธ์ของข้อมูล (Relationship) การเขียนแบบจาลองข้อมูล (ER Model) และการทำให้เป็นบรรทัดฐาน (Normalization) และ 2) แบบสังเกตพฤติกรรมของผู้เรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลผลการเรียนรู้โดยการหาค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน paired samples t-test (t-test dependent) และคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์ ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดแบบห้องเรียนกลับด้าน ในการสอนออนไลน์รายวิชาการจัดการฐานข้อมูล มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีพัฒนาการรวมเฉลี่ยร้อยละ 58.33 ซึ่งอยู่ในระดับสูง
การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษโดยบูรณาการ เทคนิค Phonics และการเรียนรู้แบบ Active learning เพื่อส่งเสริม ทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษและการสร้างเกม Phonics สำหรับเด็กปฐมวัย ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ศูนย์ฯ นครนายก
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) รวี ศิริปริชยากร
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษโดย บูรณาการ เทคนิค Phonics และการเรียนรู้แบบ Active learning เพื่อส่งเสริมทักษะการอ่านออก เสียงภาษาอังกฤษและการสร้างเกม Phonics สำหรับเด็กปฐมวัยของนักศึกษา 2) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษฯ ของนักศึกษา และ 3) เพื่อศึกษาผลความพึงพอใจต่อรูปแบบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษฯ ของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาที่ลงทะเบียน รายวิชาภาษาอังกฤษเพื่อความสนุกสนาน (English for Fun) รหัสวิชา 1072319 ภาคเรียนที่ 2 ปี การศึกษา 2564 ห้อง NA จำนวน 17 คน ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1) รูปแบบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษโดยบูรณาการ เทคนิค Phonics และการเรียนรู้แบบ Active learning เพื่อส่งเสริมทักษะการอ่านออกเสียงภาษาอังกฤษ ด้วยการสร้างเกม Phonics สำหรับเด็กปฐมวัย 2) แบบประเมินทักษะการอ่านออกเสียงตามหลักโฟ นิกส์ (Phonics) 3) แบบประเมินการสร้างเกม Phonics สำหรับเด็กปฐมวัย และ 4) แบบประเมิน ความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อรูปแบบการจัดการเรียนการสอนฯ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการใช้ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการเรียนการสอน ภาษาอังกฤษฯ มีค่าดัชนีความสอดคล้องที่ โดยเฉลี่ย 0.98 ซึ่งมีความสอดคล้องตามเกณฑ์ที่กำหนด และค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 80.07/86.33 เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 80/80 2) คะแนนทักษะการ อ่านออกเสียงภาษาอังกฤษของนักศึกษาหลังเรียนมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ผลการประเมินการสร้างเกม Phonics สำหรับเด็กปฐมวัย พบว่า ภาพรวมอยู่ในระดับดี มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.13 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.54 4) นักศึกษามีความพึงพอใจต่อการใช้รูปแบบการเรียนการสอนฯ โดภาพรวมอยู่ในระดับพอใจมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.67 และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.46
การจัดฐานข้อมูลการท่องเที่ยวเชิงเกษตร จังหวัดสุพรรณบุรี
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) พิมพ์มาดา วิชาศิลป์; เธียรรัตน์ ฉัตรภัทรพล; ดุจตะวัน กันไทยราษฎร์; ศริญา ประเสริฐสุด; เตชิตา ภัทรศร
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร จังหวัดสุพรรณบุรี (2) เพื่อศึกษาแนวทางการปฏิบัติที่เป็นเลิศในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในจังหวัดสุพรรณบุรี (3) เพื่อบูรณาการผลการศึกษาการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร และผลการศึกษาการเสนอแนวทางการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงเกษตรจังหวัดสุพรรณบุรี ที่นำไปสู่การจัดฐานข้อมูลการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ผลการวิเคราะห์แหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรจังหวัดสุพรรณบุรี จำนวน 40 แห่ง พบว่า กลุ่มแหล่งท่องเที่ยวศักยภาพระดับดีมาก มีจำนวน 5 แห่ง กลุ่มศักยภาพระดับดี จำนวน 7 แห่ง กลุ่มศักยภาพระดับปานกลางจำนวน 9 แห่ง และกลุ่มศักยภาพระดับควรปรับปรุง จำนวน 19 แห่ง เมื่อพิจารณาองค์ประกอบหลักของศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรในจังหวัดสุพรรณบุรี พบว่า ศักยภาพการบริหารจัดการของแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรสูงสุดคือ 16.26 คะแนน รองลงมาได้แก่ ศักยภาพการดึงดูดใจของแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรมี 14.58 คะแนน ถัดมาคือศักยภาพการรองรับของแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร 12.79 คะแนนส่วนศักยภาพการให้บริการท่องเที่ยวของแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรมีค่าคะแนนต่ำสุดคือ 12.22 คะแนน ทั้งนี้ภาพรวมศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรจังหวัดสุพรรณบุรี มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 55.85 คะแนน ซึ่งอยู่ในระดับศักยภาพที่ควรปรับปรุง โดยประเด็นและแนวทางในการปฏิบัติเพื่อพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรในจังหวัดสุพรรณบุรี 4 ประเด็น คือ (1) ด้านการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร (2) การส่งเสริมด้านการตลาดและประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร (3) การพัฒนาศักยภาพของบุคลากรด้านการท่องเที่ยวและสนับสนุนการมีส่วนร่วมของชุมชน และ (4) ส่งเสริมการพัฒนาผลิตภัณฑ์และบริการด้านการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยได้จัดทำฐานข้อมูลที่รวบรวมข้อมูล ตำแหน่งที่ตั้งของแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร ค่าคะแนนศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยว โดยจัดทำให้อยู่ในรูปแบบระบบฐานข้อมูลสารสนเทศภูมิศาสตร์ เพื่อความสะดวกในการสืบค้นข้อมูลในการบริหารจัดการพื้นที่และการวางแผนงานด้านการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของจังหวัดสุพรรณบุรี
กระบวนการยกระดับคุณภาพการบริการของแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี
(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 2022) สฤษดิ์ ศรีโยธิน; ยุทธพงษ์ ลีลากิจไพศาล; พิมพ์มาดา วิชาศิลป์; จิรัฐ ชวนชม; อัมพร ศรีประเสริฐสุข; ธนัญภัสร์ ศรีเนธิยวศิน; พรเพ็ญ ไตรพงษ
การวิจัยนี้มุ่งศึกษา ดังนี้ 1) ศึกษาและเปรียบเทียบระดับความคาดหวังในการบริการกับระดับคุณภาพการบริการของผู้ประกอบการและวิทยากรในแหล่งเรียนรู้ เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร จังหวัดสุพรรณบุรี ตามการรับรู้ของนักท่องเที่ยวต่างถิ่นที่มาใช้บริการ 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาคุณภาพการบริการสำหรับผู้ประกอบการและวิทยากรในแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี และ 3) เพื่อสร้างกระบวนการพัฒนาคุณภาพการบริการของผู้ประกอบการและวิทยากรในแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร เพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร ได้แก่ ผู้ให้บริการแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร หน่วยงานภาครัฐที่มีส่วนเกี่ยวข้อง นักท่องเที่ยวต่างถิ่นที่มาใช้บริการ และนักวิชาการ ผู้ทรงคุณวุฒิ ผลการวิจัย พบว่า 1) นักท่องเที่ยวต่างถิ่นที่มาใช้บริการแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร จังหวัดสุพรรณบุรี มีผลรวมความคาดหวังในการบริการที่มีต่อแหล่งเรียนรู้โดยรวมอยู่ในระดับมาก (คิดเป็นร้อยละ 80.71 จากคะแนนเต็ม 7) ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า นักท่องเที่ยว ประเมินความพร้อมในการบริการที่ได้รับจากที่อื่นสูงกว่าสิ่งที่นักท่องเที่ยวได้รับจากการบริการที่ได้รับจากแหล่งเรียนรู้ในจังหวัดสุพรรณบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในขณะที่ด้านความสุภาพ อย่างคงเส้นคงวาไม่พบความแตกต่าง ผลการศึกษาระดับคุณภาพการบริการของผู้ประกอบการ และวิทยากรในแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร จังหวัดสุพรรณบุรี ตามการรับรู้ของนักท่องเที่ยวต่างถิ่นที่มาใช้บริการ พบว่า อยู่ในระดับมากเกิน 5.60 คะแนน (ร้อยละ 80 จากคะแนนเต็ม 7) ยกเว้นคุณภาพการบริการด้านการเห็นอกเห็นใจ (ค่าเฉลี่ย = 5.56) และด้านสิ่งที่สัมผัสได้ (ค่าเฉลี่ย = 5.41) 2) ผู้ประกอบการและวิทยากรในแหล่งเรียนรู้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตร จังหวัดสุพรรณบุรี มีการพัฒนาคุณภาพบริการแหล่งเรียนรู้ด้านการบริหารจัดการ (ค่าเฉลี่ย = 4.03) ซึ่งเป็นเพียงด้านเดียว ที่มีค่าเฉลี่ยเกิน 4.00 คะแนน (ร้อยละ 80 จากคะแนนเต็ม 5) ส่วนในด้านอื่น ๆ มีค่าเฉลี่ยไม่ถึงเกณฑ์ 3) กระบวนการพัฒนาคุณภาพการบริการของผู้ประกอบการและวิทยากรในแหล่งเรียนรู้เพื่อ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกษตรเพื่อเพิ่มรายได้ให้กับอาชีพเกษตรกรรม จังหวัดสุพรรณบุรี มี 4 ขั้นตอน ได้แก่ (1) การสำรวจความคาดหวังและการรับรู้คุณภาพการบริการ (2) ปรับปรุงแก้ไขปัญหาคุณภาพ การบริการในด้านต่าง ๆ (3) พัฒนาวิทยากร/นักสื่อความหมายให้มีคุณภาพ และ (4) การแลกเปลี่ยนเรียนรู้องค์ความรู้คุณภาพการบริการ

Browse

Browsing Research by Issue Date

Results Per Page

Sort Options