DSpace Repository

Suan Dusit University's Institutional Repository

คลังข้อมูลสารสนเทศของมหาวิทยาลัยสวนดุสิต

Communities in Suan Dusit

Select a community to browse its collections.

Now showing 1 - 5 of 5

Articles from Academic Databases : SCOPUS 652
Faculty and Staff Publications 3180
Power of SDU 54
SDU Dissertaions Thesis and Research 1020
SDU Publications 527

Recent Submissions

Item

การประเมินระบบการแพทย์ทางไกลเพื่อสนับสนุนการดูแลสุขภาพของผูสูงวัยในศตวรรษที่ 21 เขตพัฒนาการท่องเที่ยว 12 เมืองต้องห้ามพลาด

(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต) วิภาดา มุกดา; วันเพ็ญ ควรสมาน

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการประเมินระบบการแพทย์ทางไกลเพื่อสนับสนุนการดูแลสุขภาพของผู้สูงวัยในศตวรรษที่ 21 เขตพัฒนาการท่องเที่ยว 12 เมืองต้องห้ามพลาด 2) นําเสนอแนวทางการพัฒนาระบบการแพทย์ทางไกลเพื่อสนับสนุนการดูแลสุขภาพของผู้สูงวัยในศตวรรษที่ 21 เขตพัฒนาการท่องเที่ยว 12 เมืองต้องห้ามพลาด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและการสัมภาษณ์ โดยแจกแบบสอบถามกับผู้สูงอายุ จํานวน 400 คน และสัมภาษณ์กลุ่มผู้ที่เกี่ยวข้อง จํานวน 36 คน พร้อมทั้งดําเนินการสนทนากลุ่ม จํานวน 20 คนสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน แล้วนําผลที่ได้นํามาสรุปข้อมูลเพื่อนําเสนอแนวทางการพัฒนาระบบการแพทย์ทางไกลเพื่อสนับสนุนการดูแลสุขภาพของผู้สูงวัยในศตวรรษที่ 21 ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้ ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้สูงอายุส่วนใหญเป็นเพศหญิง อายุ 75 ปีขึ้นไป สถานภาพสมรส ศึกษาอยูในระดับประถมศึกษา รายได้เฉลี่ยต่อเดือนน้อยกว่า 10,000 บาท แหล่งที่มารายได้ของผู้สูงอายุได้จากรัฐบาล (รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ) และส่วนใหญ่อยู่กับสมาชิกครอบครัว 2. ความต้องการบริการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุต้องการให้ช่วยเหลือเรื่องเงินจากหมู่บ้าน และต้องการเบี้ยยังชีพจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อยากให้ อสม. คอยบริการด้านสุขภาพและการตรวจคัดกรอง/ตรวจสุขภาพประจําปีและความต้องการให้ช่วยเหลือผู้สูงอายุ (อัมพฤกษ อัมพาต พิการ) ในเรื่องของเงิน 3. ภาพรวมการประเมินระบบการแพทย์ทางไกลด้วยกระบวนการ CIPPIEST Model อยู่ในระดับมาก คือ การประเมินด้านการถ่ายโยงความรู้ การประเมินด้านความยั่งยืน การประเมินด้านบริบท การประเมินด้านผลผลิต การประเมินด้านประสิทธิผล การประเมินด้านกระบวนการการประเมินด้านผลกระทบและการประเมินด้านปัจจัยนําเข้า 4. แนวทางการพัฒนาระบบการแพทย์ทางไกลเพื่อสนับสนุนการดูแลสุขภาพของผู้สูงวัย ด้านบริบท ควรมีกฎหมายที่รองรับการปฏิบัติงาน เพื่อให้เกิดมาตรฐานการปฏิบัติงานและการยอมรับ ตลอดจนการพัฒนาเครือข่ายภายนอก ด้านปัจจัยนําเข้า ควรมีการประเมินอัตรากําลัง กําหนดความรับผิดชอบอํานาจหน้าที่ การจัดหาและบํารุงรักษา เครื่องมือ วัสดุและอุปกรณ์ เพิ่มศักยภาพในการบริหารจัดการและการทํางานเป็นทีมโดยรวมกับอาสาสมัครสาธารณสุขประจําหมู่บาน (อสม.) ด้านกระบวนการ มีการพัฒนาคุณภาพบุคลากร การสร้างสิ่งแวดล้อมเอื้อต่อการทํางาน การบริหารจัดการยาและเวชภัณฑที่มิใช้ยาอย่างสมเหตุผล ด้านผลผลิต ควรจัดบริการให้รวดเร็วมีการประชาสัมพันธ์ให้ข้อมูลกับผู้รับบริการเกี่ยวกับการบริการของคลินิกพิเศษต่าง ๆ การอบรมและให้ความรู้ด้านสุขภาพ ด้านผลกระทบ ควรปรับปรุงสถานที่ให้บริการ อุปกรณที่ทันสมัย และยาให้สามารถจ่ายยาที่มีคุณภาพมากขึ้นเพื่อชุมชนจะได้รับบริการสะดวกรวดเร็ว การมีทีมเคลื่อนที่เร็วออกควบคุมโรคเมื่อเกิดโรคติดต่อมีการตรวจคัดกรองความเสี่ยงในการเกิดโรคต่าง ๆ ด้านประสิทธิผล มุ่งเน้นพัฒนาศักยภาพการจัดบริการ เช่น ทรัพยากรบุคคล อาคารสถานที่ วัสดุ อุปกรณ์และการบริหารจัดการ ด้านความยั่งยืน ความสะดวกรวดเร็วในการให้บริการ ความเต็มใจในการบริการ การให้ข้อมูลขาวสารที่ครบถ้วนและถูกต้อง ด้านมารยาทของผู้ให้บริการ ความรับผิดชอบต่องานที่ให้บริการ ด้านการถ่ายโยงความรู้ การจัดช่องทางการติดต่อประสานงานกับภายนอกและภาคีเครือข่าย การสื่อสารประสานงานอย่างเป็นลายลักษณอักษร

Item

การศึกษาเปรียบเทียบหลักธรรมในศาสนาพุทธ อิสลามและคริสต์ เรื่องการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข : ความรู้ ความเชื่อ การปฏิบัติและแนวทางการเสริมสร้าง การอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในสังคมคนรุ่นใหม่

(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต) สรรเสริญ อินทรัตน์; ฐิติยา เนตรวงษ์; ศิริมา สุวรรณศรี; สุริยะ เจียมประชานรากร; จักรพันธ์ คําแก้ว

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาความรู้ ความเชื่อ และการปฏิบัติตามหลักคําสอน และการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในระดับบุคคลและระดับชุมชนของคนรุ่นใหม่ในสังคมไทยที่นับถือ ศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ 2. เปรียบเทียบความรู้ ความเชื่อและการปฏิบัติตามหลักคําสอนทางศาสนากับการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของคนรุ่นใหม่ในสังคมไทยที่นับถือศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ และ 3. สร้างแนวทางการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของคนรุ่นใหม่และคนในสังคมไทยที่นับถือศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ กลุ่มตัวอย่างเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปี ถึง 35 ปี ในทุกภูมิภาคเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม จํานวน 1,212 คน และสัมภาษณ์เชิงลึก จํานวน 120 คน กระจายกลุ่มตัวอย่าง ตามกลุ่มอาชีพ เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และการประชุมสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ %, X, SD, CV, Sk, Ku, MANOVA และ MANCOVA ผลการวิจัยพบว่า 1. คนรุ่นใหม่ทั้งศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ มีความรู้ ความเชื่อ และการปฏิบัติตามหลักคําสอนโดยรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 5.52 โดยคนรุ่นใหม่ที่นับถือศาสนาคริสต์ มีค่าเฉลี่ยสูงสุดเท่ากับ 5.71 รองลงมาคือ ศาสนาอิสลามและศาสนาพุทธ เท่ากับ 5.65 และ 5.38 ตามลําดับ และคนรุ่นใหม่มีความรู้ ความเชื่อ และการปฏิบัติตามหลักคําสอนในเรื่องความมีเมตตากรุณาต่อกัน ความซื่อสัตย์ต่อกัน การทําความดี/ละชั่ว/ใฝ่ธรรม การเคารพซึ่งกันและกัน ไม่ลบหลู่ดูหมิ่นกันในลําดับแรก ๆ โดยเห็นคุณค่าในตนเอง และการช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นลําดับท้าย ๆ คนรุ่นใหม่ที่นับถือศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ มีแนวโน้มที่จะมีความรู้ ความเชื่อ และการปฏิบัติตามหลักคําสอนในศาสนาของตน ลดน้อยลงกว่าคนรุ่นก่อนที่มีความเชื่อและยึดมั่นปฏิบัติตามหลักคําสอนทางศาสนาด้วยจิตใจที่ศรัทธาและเชื่อมั่นในศาสนาของตน 2. คนรุ่นใหม่มีค่าเฉลี่ยของความสันติสุขทั้งระดับบุคคล ระดับชุมชนและโดยรวมในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยความสันติสุขระดับบุคคลสูงกว่าระดับชุมชน และคนรุ่นใหม่ที่นับถือศาสนา คริสต์ และศาสนาอิสลาม มีความสุขทางใจมากกว่าความสุขทางกาย ส่วนคนที่นับถือศาสนาพุทธมีความสุขทางกายมากกว่าความสุขทางใจ 3. คนรุ่นใหม่ที่นับถือศาสนาต่างกัน คือ ศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ มีการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขระดับบุคคลและการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขระดับชุมชนแตกต่างกันอย่าง มีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และคนรุ่นใหม่ที่นับถือศาสนาต่างกันและมีความความรู้ ความเชื่อ และการปฏิบัติ ตามหลักคําสอนแตกต่างกัน มีการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขระดับบุคคล และการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขระดับชุมชนแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. แนวทางเสริมสร้างการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขของคนรุ่นใหม่และคนในสังคมไทยที่นับถือศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ ต้องใช้องค์ประกอบจากหลายส่วนคือ สถาบัน ครอบครัว สถาบันการศึกษา สถาบันศาสนา องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สถาบันสื่อสารมวลชน และสื่อออนไลน์ หน่วยงานภาครัฐ/เอกชน ต้องทํางานร่วมกันแบบบูรณาการ และต้องทําอย่างต่อเนื่อง โดยมุ่งหวังสัมฤทธิผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องปรับรูปแบบกิจกรรม “บ้าน วัด โรงเรียน” ในรูปแบบที่มีความสอดคล้องกับบริบทของสังคม เพื่อส่งเสริมให้คนในสังคมโดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ ได้อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขที่มั่นคงและยั่งยืนตลอดไป

Item

การประเมินความต้องการจําเป็นของชุมชนเพื่อการพัฒนาความสามารถต่อการเพิ่มมูลค่าวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของจังหวัดนครนายก

(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต) ศุภวัฒน์ ปภัสสรากาญจน์; อานุภาพ รักษ์สุวรรณ; มนตรี พานิชยานุวัฒน์; ทรงพล วิธารวัฒนา

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและประเมินความต้องการจําเป็นของชุมชนที่มีต่อการพัฒนาวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศภายในชุมชน และเพื่อศึกษาความต้องการจําเป็นที่มีต่อการพัฒนาความสามารถในการเพิ่มมูลค่าด้านภูมิปัญญาชุมชนและท้องถิ่นและทรัพยากรภายในชุมชนสู่วิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของจังหวัดนครนายก เป็นการศึกษาภายใต้กรอบยุทธศาสตร์ การพัฒนาด้านเศรษฐกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในชุมชนและท้องถิ่น พื้นที่เป้าหมาย ได้แก่ พื้นที่ซึ่งเป็นที่ตั้งและประกอบการของวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ทั้งในรูปแบบศูนย์การเรียนรู้เชิงนิเวศ รูปแบบการเกษตรธรรมชาติ ไร่นา สวนเกษตรและวิสาหกิจที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับวิสาหกิจท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ประชากรเป้าหมาย ได้แก่ ประชาชนในชุมชนซึ่งอาศัยอยู่ในเขตพื้นที่ประกอบการวิสาหกิจ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศและวิสาหกิจที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับวิสาหกิจชุมชน การสุ่มตัวอย่างเป็นการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอนจากพื้นที่ 4 อําเภอของจังหวัดนครนายก ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างวิสาหกิจ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ และวิสาหกิจที่เกี่ยวข้องในพื้นที่ด้วยโปรแกรมสุ่มตัวอย่างแบบง่าย จํานวน 10 แห่ง แล้วจึงสุ่มประชากรระดับครัวเรือนในพื้นที่ประกอบการวิสาหกิจนั้น โดยใช้ตารางสุ่มของทาโร่ ยามาเน่ และนําแนวคิดของโคเฮนมาพิจารณาร่วมกัน ดังนั้น ประชากรกลุ่มเป้าหมายในการศึกษานี้ จึงได้กําหนดจํานวนทั้งสิ้น 250 ครัวเรือน นอกจากนั้น ผู้วิจัยยังได้เก็บข้อมูลแบบบังเอิญด้วยการสัมภาษณ์นักท่องเที่ยว จํานวน 100 คน เพื่อนํามาวิเคราะห์ร่วมกับผลการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์ผู้ประกอบการวิสาหกิจทั้ง 10 แห่ง ข้อมูลจากการประชุมและสัมมนากลุ่มย่อยของผู้ประกอบการและตัวแทนของหน่วยงานภาครัฐ ในขั้นตอนการวิเคราะห์ข้อมูล ผู้วิจัยได้นํากระบวนการศึกษาของลีนเพื่อผลกระทบทางสังคมมาประยุกต์ใช้กับการวิเคราะห์โดยกระบวนการดังกล่าว เป็นกระบวนที่มีการกําหนดสมมติฐานจากการสํารวจพื้นที่ในเบื้องต้น แล้วนํามาค้นหาพฤติกรรมความต้องการของชุมชน เพื่อนําไปกําหนดข้อเสนอเชิงค่านิยมและผลผลิตของการตอบสนองความต้องการจําเป็นขั้นตอนหรือขั้นต่ำ แล้วจึงนําไปทดสอบพฤติกรรมของชุมชน ผลจากการทดสอบได้นํามาวิเคราะห์ร่วมกับผลการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการประชุมกลุ่มย่อย ข้อมูลจากการสัมภาษณ์ผู้ประกอบการวิสาหกิจที่เกี่ยวข้องและเชื่อมโยงกับ วิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ รวมทั้งผลการวิเคราะห์ข้อมูลจากนักท่องเที่ยว ผลการวิจัยพบว่า ความต้องการจําเป็นที่ชุมชนต้องการให้สร้างผลผลิตของกิจกรรม การพัฒนาความสามารถต้อการเพิ่มมูลค่าของวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ได้แก่ 1. การบริหารจัดการทรัพยากรชุมชนให้เกิดความยั่งยืน 2. ความสามารถในการบริหารกิจกรรมการผลิตและการบริการ 3. การพัฒนากลไกและเครื่องมือรวมทั้งเทคนิควิธีในการพัฒนาผลผลิตและการบริการให้เกิดมาตรฐานคุณภาพระดับท้องถิ่น 4. การพัฒนากระบวนการส่งเสริมการผลิตและการตลาดที่ไม่มีความซับซ้อน 5. การพัฒนาความสามารถในการให้บริการแก่ผู้บริโภคและผู้ใช้บริการ 6. การพัฒนาความรู้และประสบการณ์ 7. การพัฒนาภาคีและเครือข่ายความร่วมมือของกิจกรรม องค์กรชุมชนและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง 8. การพัฒนาการมีส่วนร่วมในกิจกรรมและการดําเนินงานของชุมชน ข้อเสนอแนะต่อผลการศึกษาที่ได้จากการวิจัย ได้แก่ ประการแรก การสนับสนุนให้สมาชิก ชุมชนได้ใช้ประโยชน์จากศูนย์การเรียนรู้ที่มีอยู่ในพื้นที่ ประการที่สอง การพัฒนาการเชื่อมโยงที่ เข้มแข็งโดยสร้างความเข้าใจถึงกิจกรรมที่เชื่อมโยงภายในชุมชน ประการที่สาม ควรจัดทําคู่มือสําหรับหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนซึ่งมีหน้าที่ในการพัฒนาศักยภาพของชุมชน ประการที่สี่ ควรมีการจัดระบบคิดให้แก่ชุมชน ประการที่ห้า ควรมีการสร้างความเข้าใจและเพิ่มเติมความรู้ในการพัฒนาเครือข่ายและการสร้างภาคีเครือข่าย ประการที่หก ควรมีการสนับสนุนในด้านระบบการจัดเก็บผลผลิต ประการที่เจ็ด ควรมีการศึกษาต่อยอดในลักษณะต่าง ๆ ด้วยการบูรณาการศาสตร์หลายด้าน เพื่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนและเพื่อการเชื่อมโยงกิจกรรมประเภทต่าง ๆ เข้าด้วยกัน ข้อเสนอแนะในเชิงนโยบาย ได้แก่ ประการแรก การแสดงบทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการส่งเสริมและสนับสนุนควรมีมากกว่าที่เป็นอยู่ ประการที่สอง ควรมีการสร้างความเข้าใจ ระหว่างหน่วยงานภาครัฐและประชาชนในชุมชนซึ่งประกอบกิจกรรมด้านอาชีพที่มีการเชื่อมโยงกับวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ประการที่สาม หน่วยงานภาคีภาครัฐควรประสานร่วมมือกับชุมชนในการพัฒนาและแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะปัญหาที่ชุมชนต้องการให้ภาครัฐเข้ามาส่งเสริม และสนับสนุน ประการที่สี่ ภาครัฐควรพิจารณาความต้องการที่แท้จริงของภาคประชาชนมากกว่า การนํานโยบายที่ภาครัฐเห็นว่าน่าจะเป็นและภาคประชาชนควรจะเป็นมาปฏิบัติ ประการที่ห้า การสร้างบทบาทให้แก่องค์กรปกครองท้องถิ่นในฐานะภาคีเครือข่ายหนึ่งของชุมชนเป็นสิ่งสําคัญต่อวิสาหกิจต่าง ๆ ของชุมชนรวมทั้งวิสาหกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอีกด้วย

Item

การศึกษาคุณภาพน้ำและประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพจากการได้รับสารพิษที่ปนเปื้อนในแม่น้ำปราจีนบุรีในพื้นที่จังหวัดปราจีนบุรี

(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต) วันปิติ ธรรมศรี; สุวิทย์ นำภาว์; จามรี กลางคาร

การวิจัยครังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพในการวิจัยครังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพน้ำและประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพจากการได้รับสารพิษที่ปนเปื้อนในแม่น้ำปราจีนบุรีในพื้นที่ 4 อำเภอของจังหวัดปราจีนบุรี โดยดำเนินการสุ่มเก็บตัวอย่างน้ำ 12 ตัวอย่าง ตัวอย่างสัตว์น้ำ จำนวน 5 ชนิด และตัวแทนประชาชนในชุมชน จำนวน 400 คน ผลการศึกษาพบว่า โดยรวมคุณภาพน้ำใน 3 ฤดูกาล มีค่าความเป็นกรดด่าง อยู่ระหว่าง 7.3-7.9 ออกซิเจนละลายน้ำ มีค่าระหว่าง 7.2-10.6 ความขุ่น มีค่าระหว่าง 27-67 NTU ของแข็งแขวนลอย มีค่าระหว่าง 40-59 mg/l ค่าความสกปรกในรูปสารอินทรีย์ มีค่าระหว่าง 5-13 mg/l แบคทีเรียกลุ่มโคลิฟอร์มทั้งหมด มีค่าระหว่าง 13.6x103-45.8x103 MPN/100 ml. อาร์เซนิก มีค่าระหว่าง 0.001-0.004 mg/kg แคดเมียม มีค่าระหว่าง 0.02-0.376mg/kg ส่วนการสุ่มวิเคราะห์หาการปนเปื้อนของอาร์เซนิกในสัตว์น้ำ ได้แก่ กุ้งก้ามกราม ปลากด ปลานิล หอยขม และหอยเชอร์รี่ พบว่า การปนเปื้อนของอาร์เซนิกพบมากที่สุดในหอยเชอร์รี่ช่วงฤดูร้อน 0.374 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) ส่วนปลานิลพบมากที่สุด ช่วงฤดูหนาว 0.204 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) และกุ้งก้ามกรามพบมากที่สุด ในช่วงฤดูร้อน 0.091 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) สำหรับการสุ่มวิเคราะห์หาการปนเปื้อนของแคดเมียม พบว่า การปนเปื้อนของแคดเมียมพบมากที่สุดในหอยเชอร์รี่ ช่วงฤดูร้อน 0.301 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) ส่วนกุ้งก้ามกรามพบมากที่สุดในช่วงฤดูร้อน 0.309 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) การประเมินการรับสัมผัสสารพิษต่อสุขภาพในการเกิดมะเร็งจากการบริโภคสัตว์น้ำที่ปนเปื้อนสารอาร์เซนิกของคนในชุมชนที่มีการใช้ประโยชน์ในแม่น้ำปราจีนบุรี พบว่า ตัวแทนประชาชนที่มีการบริโภคหอยเชอร์รี่ที่ปนเปื้อนสารอาร์เซนิกมีโอกาสได้รับสารอาร์เซนิกมากที่สุดในช่วงฤดูร้อน ปริมาณ 1.1507x10-3 mg/kg/day (อ.บ้านสร้าง) และการประเมินการรับสัมผัสสารพิษต่อสุขภาพในการเกิดมะเร็งจากการบริโภคสัตว์น้ำที่ปนเปื้อนสารแคดเมียมของคนในชุมชน พบว่า ตัวแทนประชาชนที่มีการบริโภคกุ้งก้ามกรามมีโอกาสได้รับสารแคดเมียมมากที่สุด ในช่วงฤดูร้อน ปริมาณ 1.426x10-3 mg/kg/day (อ.บ้านสร้าง) และประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพจากการได้รับสารพิษที่ปนเปื้อนในแม่น้ำปราจีนบุรีในพื้นที่ 4 อำเภอของจังหวัดปราจีนบุรี โดยดำเนินการสุ่มเก็บตัวอย่างน้ำ 12 ตัวอย่าง ตัวอย่างสัตว์น้ำจำนวน 5 ชนิด และตัวแทนประชาชนในชุมชน จำนวน 400 คน ผลการศึกษาพบว่า โดยรวมคุณภาพน้ำใน 3 ฤดูกาล มีค่าความเป็นกรดด่าง อยู่ระหว่าง 7.3-7.9 ออกซิเจนละลายน้ำ มีค่าระหว่าง 7.2-10.6 ความขุ่น มีค่าระหว่าง 27-67 NTU ของแข็งแขวนลอย มีค่าระหว่าง 40-59 mg/l ค่าความสกปรกในรูปสารอินทรีย์ มีค่าระหว่าง 5-13 mg/l แบคทีเรียกลุ่มโคลิฟอร์มทั้งหมด มีค่าระหว่าง 13.6x103-45.8x103 MPN/100 ml. อาร์เซนิก มีค่าระหว่าง 0.001-0.004 mg/kg แคดเมียม มีค่าระหว่าง 0.02-0.376mg/kg ส่วนการสุ่มวิเคราะห์หาการปนเปื้อนของอาร์เซนิกในสัตว์น้ำได้แก่ กุ้งก้ามกราม ปลากด ปลานิล หอยขม และหอยเชอร์รี่ พบว่า การปนเปื้อนของอาร์เซนิกพบมากที่สุดในหอยเชอร์รี่ช่วงฤดูร้อน 0.374 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) ส่วนปลานิลพบมากที่สุดช่วงฤดูหนาว 0.204 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) และกุ้งก้ามกรามพบมากที่สุด ในช่วงฤดูร้อน 0.091 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) สำหรับการสุ่มวิเคราะห์หาการปนเปื้อนของแคดเมียม พบว่า การปนเปื้อนของแคดเมียมพบมากที่สุดในหอยเชอร์รี่ ช่วงฤดูร้อน 0.301 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) ส่วนกุ้งก้ามกรามพบมากที่สุดในช่วงฤดูร้อน 0.309 mg/kg (อ.บ้านสร้าง) การประเมินการรับสัมผัส สารพิษต่อสุขภาพในการเกิดมะเร็งจากการบริโภคสัตว์น้ำที่ปนเปื้อนสารอาร์เซนิกของคนในชุมชนที่มีการใช้ประโยชน์ในแม่น้ำปราจีนบุรี พบว่า ตัวแทนประชาชนที่มีการบริโภคหอยเชอร์รี่ที่ปนเปื้อนสารอาร์เซนิกมีโอกาสได้รับสารอาร์เซนิกมากที่สุดในช่วงฤดูร้อน ปริมาณ 1.1507x10-3 mg/kg/day (อ.บ้านสร้าง) และการประเมินการรับสัมผัสสารพิษต่อสุขภาพในการเกิดมะเร็งจากการบริโภคสัตว์น้ำที่ปนเปื้อนสารแคดเมียมของคนในชุมชน พบว่า ตัวแทนประชาชนที่มีการบริโภคกุ้งก้ามกรามมีโอกาส ได้รับสารแคดเมียมมากที่สุด ในช่วงฤดูร้อน ปริมาณ 1.426x10-3 mg/kg/day (อ.บ้านสร้าง)

Item

รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม

(มหาวิทยาลัยสวนดุสิต) รุ่งนภา ตั้งจิตรเจริญกุล; วิชุดา กิจธรธรรม; จันทร์เพ็ญ ตั้งจิตรเจริญกุล

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์วิจัย ดังนี้ คือ 1) เพื่อศึกษาสภาพความต้องการในการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระหว่างศูนย์พัฒนาเด็กเล็กกับองค์กรภาคีเครือข่าย และศึกษาปัจจัยเกื้อหนุนในการสร้างเครือข่ายเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัย 2) เพื่อสังเคราะห์องค์ประกอบและพัฒนาของรูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 3) เพื่อตรวจสอบคุณภาพขององค์ประกอบของรูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 4) เพื่อตรวจสอบคุณภาพของรูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจากผู้ประเมินกลุ่มพหุ คือ ผู้มีส่วนได้เสีย (Stakeholders) ทั้งหมด 3 กลุ่มหลัก คือ กลุ่มศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก กลุ่มสถาบันอุดมศึกษาที่จัดการเรียนการสอนสาขาการศึกษาปฐมวัย และกลุ่มองค์กรภาคี 5) เพื่อศึกษาปัจจัยเงื่อนไขที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้วยการวิเคราะห์พหุระดับ (Multi-level analysis) ผลการวิจัยที่สำคัญสรุปได้ดังนี้ 1. สภาพปัจจุบันของเครือข่ายความร่วมมือระหว่างศูนย์พัฒนาเด็กเล็กกับองค์กรภาคีเครือข่ายจากความคิดเห็นของกลุ่มผู้มีส่วนได้เสียทั้ง 3 กลุ่ม คือ กลุ่มศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก กลุ่มสถาบันอุดมศึกษาที่สอนสาขาการศึกษาปฐมวัย และกลุ่มองค์กรภาคี พบว่า ส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่ายังไม่มีเครือข่ายความร่วมมือ (ร้อยละ 53.33, 87.50 และ 67.00 ตามลำดับ) รองลงมาคือ มีเครือข่ายความร่วมมือบางส่วน (ร้อยละ 40.00, 12.50 และ 28.00 ตามลำดับ) และอันดับสุดท้ายคือ มีเครือข่ายความร่วมมืออย่างเป็นรูปธรรม (ร้อยละ 0.67, 0 และ 5.00 ตามลำดับ) สำหรับผลการศึกษาความต้องการในการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระหว่างศูนย์พัฒนาเด็กเล็กกับองค์กรภาคีเครือข่าย พบว่าทั้ง 3 กลุ่ม คือ กลุ่มศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก กลุ่มสถาบันอุดมศึกษาที่สอนสาขาการศึกษาปฐมวัย และกลุ่มองค์กรภาคี ส่วนใหญ่มีความต้องการในการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระหว่างศูนย์พัฒนาเด็กเล็กกับองค์กรภาคีเครือข่าย (ร้อยละ 95.56, 100.00 และ 98.00 ตามลำดับ) 2. ผลการสังเคราะห์รูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จากเอกสารของประเทศไทยและต่างประเทศจำนวน 85 ฉบับ พบว่า องค์ประกอบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ 1) ด้านปัจจัยป้อน (Input) ประกอบด้วย 4 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ 1.1) ด้านโครงสร้างรูปแบบของเครือข่าย ประกอบด้วย 6 ตัวบ่งชี้ย่อย 1.2) ด้านวัตถุประสงค์ร่วมกันของเครือข่าย ประกอบด้วย 6 ตัวบ่งชี้ย่อย 1.3) ด้านบทบาทหน้าที่ของเครือข่าย ประกอบด้วย 6 ตัวบ่งชี้ย่อย 1.4) ด้านงบประมาณ ประกอบด้วย 7 ตัวบ่งชี้ย่อย 2) ด้านกระบวนการ (Process) ประกอบด้วย 3 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ 2.1) ด้านการจัดตั้งเครือข่าย ประกอบด้วย 7 ตัวบ่งชี้ย่อย 2.2) ด้านการบริหารจัดการเครือข่าย ประกอบด้วย 13 ตัวบ่งชี้ย่อย 2.3) ด้านการดำรงเครือข่ายให้มีความยั่งยืน ประกอบด้วย 6 ตัวบ่งชี้ย่อย 3) ด้านผลผลิต/ผลลัพธ์ (Output/Outcome) ประกอบด้วย 13 ตัวบ่งชี้ย่อย 3. ผลจากการตรวจสอบคุณภาพขององค์ประกอบ ตัวบ่งชี้ และเครื่องมือวิจัยในการพัฒนารูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจากผู้เชี่ยวชาญ และจากการสำรวจความคิดเห็นผู้มีส่วนได้เสียจำนวน 90 คน พบว่าตัวบ่งชี้และเครื่องมือวิจัยมีความตรงเชิงเนื้อหา (Content validity) มีความเหมาะสม (Appropriateness) ความเป็นประโยชน์ (Utility) และเหมาะสมในการนำไปใช้ (Application) 4. ผลการพัฒนารูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น องค์ประกอบของรูปแบบฯประกอบด้วย คำชี้แจง ความเป็นมา หลักการพัฒนารูปแบบฯ วัตถุประสงค์ของรูปแบบฯ โครงสร้างของรูปแบบฯ แผนการดำเนินการตามรูปแบบฯ การจัดกิจกรรมตามรูปแบบฯ เอกสารของรูปแบบฯและแบบประเมินผลรูปแบบฯ โดยรูปแบบฯ มีการดำเนินการในตามแนวคิดของทฤษฎีระบบ คือ ปัจจัยป้อน กระบวนการ ผลผลิตและผลลัพธ์ การดำเนินการสร้างเครือข่ายทั้งในลักษณะของเครือข่ายทางวิชาการ เครือข่ายทางการวิจัย เครือข่ายการจัดการเรียนรู้ เครือข่ายทางสังคม และเครือข่ายออนไลน์ 5. ผลการตรวจสอบคุณภาพรูปแบบการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการ จัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ที่ทดลองใช้รูปแบบฯ ด้วยการวิเคราะห์พัฒนาการ/แนวโน้มเครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก พบว่า โมเดลโค้งพัฒนาการตามตัวบ่งชี้เครือข่ายความร่วมมือเพื่อเพิ่มคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัย ได้แก่ ปัจจัยป้อน กระบวนการ ผลผลิตและผลลัพธ์ ทั้ง 3 โมเดลมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเชิงเส้นตรง เมื่อพิจารณาผลการวิเคราะห์ในส่วนที่เป็นอัตราการพัฒนาการทั้ง 3 ช่วงเวลา พบว่า อัตราการเปลี่ยนแปลงของคะแนนเฉลี่ยตัวบ่งชี้ทั้ง 3 ตัว ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ 2561 เดือนเมษายน 2561 มีค่าตั้งแต่ 0.267 - 0.425 ในช่วงเดือนเมษายน 2561 และเดือนมิถุนายน 2561 มีค่าตั้งแต่ 0.490 - 0.597 ค่าเฉลี่ยของคะแนนการวัดครั้งแรก (ML) มีค่าตั้งแต่ 1.778-1.987 และค่าเฉลี่ยของอัตราการเปลี่ยนแปลง (MS) มีค่าตั้งแต่ 0.562 - 0.789 ทั้งนี้ผลการวิเคราะห์ทุกโมเดลทั้ง 3 โมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 6. ผลการวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ด้วยการวิเคราะห์พหุระดับทั้งระดับศูนย์พัฒนาเด็กเล็กและระดับภูมิภาค คือตัวแปรปัจจัยด้านบุคลากรของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ตัวแปรปัจจัยด้านการบริหารศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก และตัวแปรปัจจัยด้านนโยบายการสนับสนุนการบริหารจัดการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น