การบำบัดไตรเมทิลเอมีน (กลิ่นคาวปลา) ที่ปนเปื้อนในอากาศด้วยต้นลิ้นมังกรและวัสดุชีวภาพที่ทำจากใบของต้นลิ้นมังกร
Journal Title
การบำบัดไตรเมทิลเอมีน (กลิ่นคาวปลา) ที่ปนเปื้อนในอากาศด้วยต้นลิ้นมังกรและวัสดุชีวภาพที่ทำจากใบของต้นลิ้นมังกร
Recommended by
Abstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อคัดกรองชนิดสายพันธุ์ลิ้นมังกรในการบำบัดสารไตรเมทิลเอมีนที่ปนเปื้อนในอากาศ และศึกษาความสัมพันธ์ของปริมาณของแว็กซ์และจำนวน ปากใบของต้นลิ้นมังกรต่อประสิทธิภาพการบำบัดสารไตรเมทิลเอมีน โดยการศึกษาได้แบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ การศึกษาต้นลิ้นมังกรที่มีชีวิต (living plants) และการศึกษาต้นลิ้นมังกรที่ไม่มีชีวิตโดยใช้ส่วนใบ (non-living plant) ต้นลิ้นมังกรที่ใช้ในการทดลองมีทั้งหมด 10 สายพันธุ์ ได้แก่ ลิ้นมังกรสีสำริด ลิ้นมังกร จักรพรรดิลิ้นมังกรเขียวแคระ ลิ้นมังกรเจดีย์หยก ลิ้นมังกรเจดีย์ทอง ลิ้นมังกรเขียวยาว ลิ้นมังกร ขอบทองลิ้นมังกรจาวานิกา ลิ้นมังกรดาบนารายณ์ และลิ้นมังกรครีบปลาวาฬ การทดลองจะท าในระบบปิด (close system) โดยทำในระบบสุญญากาศ โดยจะฉีดไตรเมทิลเอมีนที่ความเข้มข้นเริ่มต้น 100 ppm เป็นระยะเวลา 24 ชั่วโมง ผลการทดลองพบว่า ลิ้นมังกรสีสำริด สามารถบำบัดไตรเมทิลเอมีนได้ดีที่สุด โดยบำบัดได้สูงถึง 368.6±0.3 nmole/cm2 ส่วน ลิ้นมังกรครีบปลาวาฬบำบัดไตรเมทิลเอมีนได้น้อยที่สุดโดยบำบัดได้เพียง 232.8±0.2nmole/cm2 และการศึกษาความสัมพันธ์ของปริมาณแว๊กซ์กับประสิทธิภาพการบำบัดไตรเมทิลเอมีน ในรูปของสมการเชิงเส้นพบว่า R2 = 0.123 จัดว่าเป็นค่าที่ค่อนข้างต่ำจึงมีความเป็นไปได้ว่า ปริมาณแว็กซ์น่าจะมีผลต่อการดูดซับไตรเมทิลเอมีน น้อยกว่าองค์ประกอบของแว็กซ์ในต้นลิ้นมังกรแต่ละสายพันธุ์ ส่วนการศึกษาความสัมพันธ์ของปริมาณปากใบกับประสิทธิภาพการบำบัดไตรเมทิลเอมีน ในรูปของสมการเชิงเส้นพบว่ามีค่าต่ำ R2=0.010 เช่นกัน และจากการศึกษาการบำบัดไตรเมทิลเอมีนในระยะยาวแบบต่อเนื่อง 4 cycle ในสภาวะปกติ (มีแสง 12 ชั่วโมง/ไม่มีแสง 12 ชั่วโมง) มีแสง (มีแสง 24 ชั่วโมง) และไม่มีแสง (ไม่มีแสง 24 ชั่วโมง) ผลการทดลองพบว่า ในสภาวะที่มีแสงมีประสิทธิภาพการบำบัด สูงกว่าสภาวะปกติ และสภาวะที่ไม่มีแสงของทุกๆ cycle และลักษณะปากใบของต้นลิ้นมังกรที่ผ่านการบำบัดจะเปิดปากใบในสภาวะที่มีแสง และปิดปากในสภาวะที่ไม่มีแสง ซึ่งมีความเป็นไปได้ว่า ไตรเมทิลเอมีนมีผลทำให้ปากใบของต้นลิ้นมังกรเปิดในสภาวะที่มีแสงเพื่อที่จะบำบัดไตรเมทิลเอมีนให้มีปริมาณน้อยลง โดยมีแสงเป็นปัจจัยในการบำบัดไตรเมทิลเอมีน ส่วนการศึกษาการบำบัดไตรเมทิลเอมีนด้วยต้นลิ้นมังกรที่ไม่มีชีวิตโดยใช้ส่วนใบ (non-living plant) โดยนำใบลิ้นมังกรสายพันธุ์ทั้ง 10 ไปบดให้ละเอียดก่อนจะนำมาใช้ในการทดลอง ผลการ ทดลองพบว่า ใบลิ้นมังกรจักรพรรดิสามารถบำบัดไตรเมทิลเอมีนได้ดีที่สุด โดยบำบัดได้สูงถึง 81.47±0.09 ppm ส่วนใบลิ้นมังกรครีบปลาวาฬบำบัดไตรเมทิลเอมีนได้น้อยที่สุด โดยบำบัดได้เพียง 67.16± ppm ประสิทธิภาพการบำบัด TMA เริ่มเข้าสู่สภาวะสมดุลประมาณชั่วโมงที่ 12 โดยพบว่า ในชั่วโมงที่ 12 ใบของลิ้นมังกรจักรพรรดิ ลิ้นมังกรสีสำริด ลิ้นมังกรเขียวยาว ลิ้นมังกรจาวานิกา ลิ้นมังกรดาบนารายณ์ และลิ้นมังกรเจดีย์หยก สามารถบำบัดไตรเมทิลเอมีนได้ 100% และการศึกษา ความสัมพันธ์ของปริมาณแว๊กซ์กับประสิทธิภาพการบำบัดไตรเมทิลเอมีนด้วยใบลิ้นมังกรที่บดในรูป ของสมการเชิงเส้น พบว่า ค่า R2 = 0.023 ซึ่งจัดว่าเป็นค่าที่ค่อนข้างต่ำเช่นเดียวกับการใช้ต้นลิ้นมังกร แบบมีชีวิต (living plant) นอกจากนี้การทดลองได้การศึกษาประสิทธิภาพการแยกชะไตรเมทิลเอมีน จากใบลิ้นมังกรจักรพรรดิ ลิ้นมังกรสีสำริด ลิ้นมังกรเขียวยาว ลิ้นมังกรจาวานิกาและลิ้นมังกรดาบ นารายณ์ ด้วยน้ำกลั่น พบว่า ลิ้นมังกรจักรพรรดิ สามารถแยกชะได้ถึง 99.25% รองลงมาได้แก่ ลิ้นมังกรเขียวยาว (98.72%) ลิ้นมังกรสีสำริด (96.36%) ลิ้นมังกรจาวานิกา (86.49%) และลิ้นมังกรดาบนารายณ์ (80.58%) ตามลำดับ จากผลของการแยกชะด้วยน้ำกลั่นมีประสิทธิภาพค่อนข้างสูงจึงมีความเป็นไปได้ที่การดูดซับไตรเมทิลเอมีนด้วยใบของต้นลิ้นมังกรเป็นแบบกายภาพ (Physical adsorption)