รูปแบบการใช้ประโยชน์ที่ดินทางการเกษตรและปัญหาการชะล้างพังทลายของดินบนพื้นที่สูง กรณีศึกษา ชุมชนชาวกะเหรี่ยง หมู่บ้านตะเพินคี่ จังหวัดสุพรรณบุรี
| dc.contributor.author | มณฑล สุวรรณประภา | |
| dc.contributor.author | อนุชิต สวัสดิ์ตาล | |
| dc.date.accessioned | 2025-08-15T04:06:19Z | |
| dc.date.accessioned | 2025-09-03T03:46:52Z | |
| dc.date.available | 2025-08-15T04:06:19Z | |
| dc.date.available | 2025-09-03T03:46:52Z | |
| dc.description.abstract | การศึกษาเพื่อประเมินระดับการชะล้างพังทลายของดินตามรูปแบบการใช้ประโยชน์ที่ดินทางการเกษตรบนพื้นที่สูงในบริเวณชุมชนชาวกะเหรี่ยง หมู่บ้านตะเพินคี่ จังหวัดสุพรรณบุรี โดยใช้สมการสูญเสียดินสากล และระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ในการคํานวณปริมาณดินที่สูญเสียด้วยวิธีซ้อนทับชั้นข้อมูลตัวแปรตามสมการ ประกอบด้วยปัจจัยเกี่ยวกับฝนและน้ำไหลบ่าตามผิวดิน (R) ปัจจัยเกี่ยวกับความยากง่ายในการเกิดการพังทลายของดิน (K) ปัจจัยเกี่ยวกับสภาพภูมิประเทศ (LS) ปัจจัยเกี่ยวกับการจัดการพืช (C) และปัจจัยเกี่ยวกับการปฏิบัติการอนุรักษ์ดิน (P) การคํานวณ ปริมาณการชะล้างพังทลายของดินเฉลี่ยต่อปี (A) คํานวณได้จากผลคูณของค่าปัจจัยของสมการ ผลการศึกษา พบว่า การใช้ประโยชน์ที่ดินส่วนใหญ่คือ การทําไร่หมุนเวียนระหว่างข้าวไร่กับข้าวโพด มีพื้นที่ 2.64 ตารางกิโลเมตร (86.80 %) รองลงมาคือ ป่าผลัดใบเสื่อมโทรม, หมู่บ้าน สถานที่ศึกษา และศาสนา และพื้นที่ปลูกยางพารา มีพื้นที่ 0.23 (7.50 %), 0.11 (3.47 %) และ 0.07 (2.23 %) ตารางกิโลเมตร ตามลําดับ การประเมินปริมาณการชะล้างพังทลายของดินแบ่งระดับความรุนแรง ออกเป็น 5 ระดับ โดยพื้นที่ที่มีระดับการชะล้างพังทลายของดินน้อยมาก (0-2 ตัน/ไร่/ปี) มีพื้นที่ 205.36 ไร่ (10.82 %) มีสภาพพื้นที่เป็นที่ราบหรือค่อนข้างราบ พื้นที่ที่มีระดับการชะล้างพังทลายของดินน้อย (2-5 ตัน/ไร่/ปี) มีพื้นที่ 303.47 ไร่ (15.99 %) มีสภาพพื้นที่เป็นที่ราบหรือค่อนข้างราบ ลูกคลื่นลอนลาดถึงลูกคลื่นลอนชัน พื้นที่ที่มีระดับการชะล่างพังทลายของดินปานกลาง (5-15 ตัน/ไร่/ปี) มีพื้นที่ 624.54 ไร่ (32.91 %) มีสภาพพื้นที่ลูกคลื่นลอนลาดถึงลูกคลื่นลอนชัน พื้นที่ที่มีระดับการชะล้างพังทลายของดินรุนแรง (15-20 ตัน/ไร่/ปี) มีเนื้อที่ 128.84 ไร่ (6.79 %) มีสภาพพื้นที่ลูก คลื่นลอนชัน เนินเขา และที่สูงชัน พื้นที่ที่มีระดับการชะล้างพังทลายของดินรุนแรงมาก (มากกว่า 20 ตัน/ไร่/ปี) มีเนื้อที่ 635.72 ไร่ (33.50 %) มีสภาพพื้นที่ลูกคลื่นลอนชัน เนินเขา และที่สูงชัน โดยปริมาณตะกอนที่สูญเสียไปทั้งหมด คิดเป็น 38,004.36 ตัน/ปี แบ่งออกเป็นบริเวณไร่หมุนเวียน ระหว่างข้าวไร่กับข้าวโพด 35,635.42 ตัน/ปี (93.77 %) ป่าผลัดใบเสื่อมโทรม 2,195.31 ตัน/ปี (5.78 %) และพื้นที่ปลูกยางพารา 173.63 ตัน/ปี (0.46 %) | |
| dc.identifier.uri | https://ebooks.dusit.ac.th/detail.php?recid=1320 | |
| dc.identifier.uri | https://repository.dusit.ac.th/handle/123456789/12401 | |
| dc.subject | การจัดการน้ำ -- วิจัย | |
| dc.subject | น้ำใต้ดิน -- ไทย -- วิจัย | |
| dc.subject | การพัฒนาแหล่งน้ำ | |
| dc.subject | น้ำบาดาล | |
| dc.title | รูปแบบการใช้ประโยชน์ที่ดินทางการเกษตรและปัญหาการชะล้างพังทลายของดินบนพื้นที่สูง กรณีศึกษา ชุมชนชาวกะเหรี่ยง หมู่บ้านตะเพินคี่ จังหวัดสุพรรณบุรี |