การศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต

dc.contributor.authorพัศรินท์ ก่อเลิศวรพงศ์
dc.contributor.authorอัมพร ศรีประเสริฐสุข
dc.contributor.authorพรเพ็ญ ไตรพงษ์
dc.date.accessioned2025-08-13T02:29:58Z
dc.date.accessioned2025-09-03T03:47:08Z
dc.date.available2025-08-13T02:29:58Z
dc.date.available2025-09-03T03:47:08Z
dc.description.abstractการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต 2) เพื่อเปรียบเทียบแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิตโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ หลักสูตร ชั้นปี ภูมิลำเนา ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความถี่ในการค้นคว้าใน ห้องสมุด 3) เพื่อหาแนวทางในการพัฒนาคุณภาพและส่งเสริมแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยสวนดุสิต ซึ่งลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัย สวนดุสิต ประจำปีการศึกษาที่ 2558 ซึ่งประกอบไปด้วย 8 หลักสูตร ได้แก่ หลักสูตรภาษาไทย หลักสูตร จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ หลักสูตรรัฐศาสตร์ หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตร์ หลักสูตร ภาษาอังกฤษ หลักสูตรภาษาอังกฤษธุรกิจ หลักสูตรภาษาจีน และหลักสูตรบรรณารักษศาสตร์และ สารสนเทศศาสตร์ โดยได้คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างจำนวน 360 คน จากประชากรทั้งสิ้น 2,408 คน จึงได้สุ่ม กลุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน (Multistage Sampling) ต่อจากนั้นจึงใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างง่าย (Simple Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษา สถิติที่ใช้ในงานวิจัยได้แก่ สถิติบรรยาย ได้แก่ ค่าร้อย ละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมาน ได้แก่ t-test และ One-way ANOVA สรุปผลการวิจัย ดังนี้ 1. ผลการศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต พบว่า ระดับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ภาพรวมในระดับดี ( = 3.97, S.D. = 10.276) ข 2. ผลการทดสอบสมมติฐาน 2.1 การทดสอบสมมติฐานที่ตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.1.1 หลักสูตรที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ใน มหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์แตกต่างกัน ซึ่งตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.1.2 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์แตกต่างกัน ซึ่งตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.2 การทดสอบสมมติฐานที่ไม่ตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.2.1 เพศที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ใน มหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่ตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.2.2 อายุที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ใน มหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่ตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.2.3 ชั้นปีที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ใน มหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่ตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.2.4 ภูมิลำเนาที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่ตรงกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2.2.5 ความถี่ในการค้นคว้าในห้องสมุดที่แตกต่างกันของนักศึกษาคณะ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยสวนดุสิตมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่ตรง กับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 3. แนวทางในการพัฒนาคุณภาพและส่งเสริมแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ คณะผู้วิจัยได้นำเสนอระดับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาและ การเปรียบเทียบแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย สวนดุสิตโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล เพื่อสร้างแนวทางในการพัฒนาคุณภาพและส่งเสริม แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษา ดังนั้น คณะผู้วิจัยจึงขอเสนอแนวทางในการสนับสนุนและส่งเสริม กิจกรรมการเรียนการสอนต่างๆ ที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษา ดังต่อไปนี้ 3.1 ส่งเสริมให้อาจารย์ผู้สอนด าเนินการจัดการเรียนการสอนโดยใช้หลักการทางจิตวิทยา มาประยุกต์ใช้ในการออกแบบกิจกรรมการสอน เพื่อส่งเสริมให้นักศึกษามีพัฒนาการทางการเรียนที่ดี มีบรรยากาศการเรียนรู้ที่เอื้ออำนวยให้นักศึกษาได้ค้นพบความสามารถของตนเอง มีวินัยในการเรียน และอยากจะประสบผลส าเร็จตามที่ตนเองตั้งเป้าหมายไว้ 3.2 ส่งเสริมให้อาจารย์ผู้สอนดำเนินการจัดการเรียนการสอนที่เน้นการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) คือ กระบวนการจัดการเรียนรู้ที่ผู้เรียนได้ลงมือกระทำและได้ใช้กระบวนการคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้กระท าลงไป (Bonwell, 1991) โดยกระตุ้นให้นักศึกษามีความปรารถนาที่กระทำ สิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ส าเร็จลุล่วงเพื่อให้เกิดความสำเร็จนั้นบรรลุมาตรฐานแห่งความเป็นเลิศที่แท้จริง เพื่อให้นักศึกษาเกิดทักษะการเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ 21 (21St Century Learning) เพื่อเตรียมความ พร้อมให้นักศึกษามีทักษะสำหรับการดำรงชีวิตในศตวรรษที่ 21 โดยทักษะที่สำคัญที่สุดคือ ทักษะ การเรียนรู้ ซึ่งลักษณะของผู้ที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงมักเป็นผู้ที่มีความกระตือรือร้นในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และเป็นผู้ที่มีความพยายาม อดทนและต้องการความสำเร็จจากการกระทำของตนเอง
dc.identifier.urihttps://ebooks.dusit.ac.th/detail.php?recid=2558
dc.identifier.urihttps://repository.dusit.ac.th/handle/123456789/12768
dc.subjectมหาวิทยาลัยสวนดุสิต -- แรงจูงใจ
dc.subjectผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
dc.subjectการจูงใจในการศึกษา
dc.titleการศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
Files
Collections