การศึกษาการถ่ายทอดความหมายของคำอุทาน Well และ Oh จากวรรณกรรมเยาวชน แปลเรื่อง แฮร์รี พอตเตอร์

การศึกษาการถ่ายทอดความหมายของคำอุทาน Well และ Oh จากวรรณกรรมเยาวชน แปลเรื่อง แฮร์รี พอตเตอร์

Views

16

Usage analytics

Journal Title

การศึกษาการถ่ายทอดความหมายของคำอุทาน Well และ Oh จากวรรณกรรมเยาวชน แปลเรื่อง แฮร์รี พอตเตอร์

Authors

วรวิทย์ กิจเจริญไพบูลย์

Abstract

งานวิจัยชิ้นนี้เป็นงานวิจัยแบบผสมผสานระหว่างงานวิชัยเชิงคุณภาพและงานวิจัยเชิงปริมาณซึ่งมุ่งเน้นเพื่อศึกษาแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well และ Oh ที่มีหน้าที่แสดงความต่อเนื่องของการพูดกับแสดงความรู้สึกจากวรรณกรรมเยาวชนแปลเรื่อง “แฮร์รี พอตเตอร์” ผลการศึกษามีดังนี้ คําอุทาน Well เพื่อแสดงความต่อเนื่องของการพูดและเพื่อแสดงความรู้สึกพบอัตราความถี่ของการใช้ร้อยละ 77.78 และ 22.22 ตามลําดับ แนวทางการถ่ายทอดคําอุทาน Well ที่ใช้ในการแสดงความรู้สึกนั้น ร้อยละ 61.29 ถ่ายทอดด้วย “คําวิเศษณ์” ประเภทต่าง ๆ ในภาษาไทย ได้แก่ นิยมวิเศษณ์ อนิยมวิเศษณ์ ลักษณวิเศษณ์ และปฤจฉาวิเศษณ์ ซึ่งคําที่พบได้แก่ นี่แนะ / งั้น หรือ / นั่นสิ / ดีเลย / นั่นไง / อะไรกัน / เป็นไง ร้อยละ 27.42 ถ่ายทอดด้วย “คําอุทานบอกอาการ” ในภาษาไทยที่มีเสียงสูง ได้แก่ เฮ / เชอะ / เฮอะ และร้อยละ 11.29 ผู้แปลละไมแปล สําหรับแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well ในการแสดงความต่อเนื่องของการพูดนั้น ร้อยละ 38.24 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คําสันธาน” ในภาษาไทยที่แสดงความเป็นเหตุเป็นผล แสดงการให้เลือก และแสดงความขัดแย้ง คําสันธานที่พบได้แก่ ก็ / คือ / คือว่า / ถ้าอย่างงั้น / คืออย่างนี้ / ถ้างั้น / แต่ร้อยละ 31.79 ถ่ายทอดด้วย “คําวิเศษณ์” ในภาษาไทยประเภทกริยาวิเศษณ์ ประติชญาวิเศษณ์ ปฏิเษธวิเศษณ์ ปฤจฉาวิเศษณ์ ลักษณวิเศษณ์ และนิยมวิเศษณ์ เช่น เอาละ / ครับ / ก็ใช้ / แบบว่า / จริงๆ นะ / เอาเถอะ / ว่าไง / ว่าไงละ / ว่าไงจะ / เห็นไหม / เรียบร้อย / อย่างนี้ ร้อยละ 18.44 ถ่ายทอดโดยใช้ “คําอุทานบอก อาการ” ในภาษาไทยที่มีเสียงสูงเป็นส่วนใหญ่ ได้แก่ เอา / เออ / เออ / ออ และร้อยละ 11.53 ละไม่แปล ในส่วนของคําอุทาน Oh ผู้วิจัยพบวาคําอุทาน Oh เพื่อแสดงความรู้สึกและแสดงความต่อเนื่องของการพูดพบอัตราความถี่ของการใช้ร้อยละ 61.22 และ 38.78 ตามลําดับ โดยแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Oh ในการแสดงความรู้สึกนั้น ร้อยละ 74.20 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คําอุทานบอกอาการ” ในภาษาไทยที่มีเสียง โท ตรี และ จัตวา ได้แก่ โธ่ / โธ่เอ้ย / อ้อ / ว่า / โอโฮ้ / โอ๊ย / โถ / อะ / เฮอ / อื้อฮือ / โอยตายจริง / อ่อ / อูฮู้ ร้อยละ 22.50 ถ่ายทอดด้วย “คําวิเศษณ์” ในภาษาไทยประเภทลักษณวิเศษณ์และปฏิเษธวิเศษณ์ ได้แก่ ตายจริง / ใช้แล้ว / ตายละ / แย่แล้ว / ไม่ใช้ และร้อยละ 3.30 ละไม่แปล สําหรับแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Oh ในการแสดงความต่อเนื่องของการพูดนั้น ร้อยละ 85.52 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คําอุทานบอกอาการ” ในภาษาไทยที่มีสูง เช่น ออ / ออ / เออ ร้อยละ 9.21 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คํากริยาวิเศษณ์” ได้แก่ จริงสิ และอีกร้อยละ 5.17 ละไม่แปล