การศึกษาการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well และ Oh จากวรรณกรรมเยาวชน แปลเรื่อง “แฮรรี พอตเตอร์”

การศึกษาการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well และ Oh จากวรรณกรรมเยาวชน แปลเรื่อง “แฮรรี พอตเตอร์”

Views

2

Usage analytics

Journal Title

การศึกษาการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well และ Oh จากวรรณกรรมเยาวชน แปลเรื่อง “แฮรรี พอตเตอร์”

Authors

วรวิทย์ กิจเจริญไพบูลย์

Abstract

งานวิจัยชิ้นนี้เป็นงานวิจัยแบบผสมผสานระหว่างงานวิชัยเชิงคุณภาพและงานวิจัยเชิงปริมาณซึ่งมุงเน้นเพื่อศึกษาแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well และ Oh ที่มีหนาที่แสดงความต่อเนื่องของการพูดกับแสดงความรู้สึกจากวรรณกรรมเยาวชนแปลเรื่อง “แฮรรี่ พอตเตอร์” ผลการศึกษามีดังนี้ คําอุทาน Well เพื่อแสดงความต่อเนื่องของการพูดและเพื่อแสดงความรู้สึกพบอัตราความถี่ของการใช้ร้อยละ 77.78 และ 22.22 ตามลําดับ แนวทางการถ่ายทอดคําอุทาน Well ที่ใช้ในการแสดงความรูสึกนั้น ร้อยละ 61.29 ถ่ายทอดด้วย “คําวิเศษณ์” ประเภทต่าง ๆ ในภาษาไทย ได้แก่ นิยมวิเศษณ์ อนิยมวิเศษณ์ ลักษณวิเศษณ์ และปฤจฉาวิเศษณ์ ซึ่งคําที่พบได้แก่ นี่แนะ / งั้น หรือ / นั่นสิ / ดีเลย / นั่นไง / อะไรกัน / เป็นไง ร้อยละ 27.42 ถ่ายทอดด้วย “คําอุทานบอกอาการ” ในภาษาไทยที่มี เสียงสูง ได้แก่ เฮ / เชอะ / เฮอะ และร้อยละ 11.29 ผู้แปลละไม่แปล สําหรับแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Well ในการแสดงความตอเนื่องของการพูดนั้น ร้อยละ 38.24 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คําสันธาน” ในภาษาไทยที่ แสดงความเป็นเหตุเป็นผล แสดงการให้เลือก และแสดงความขัดแย้ง คําสันธานที่พบได้แก่ ก็ / คือ / คือว่า / ถ้าอยางงั้น / คืออยางนี้ / ถ้างั้น / แต่ร้อยละ 31.79 ถ่ายทอดด้วย “คําวิเศษณ์” ในภาษาไทยประเภท กริยาวิเศษณ์ ประติชญาวิเศษณ์ ปฏิเษธวิเศษณ์ ปฤจฉาวิเศษณ์ ลักษณวิเศษณ์ และ นิยมวิเศษณ์ เช่น เอาละ / ครับ / ก็ใช่ / แบบว่า / จริงๆ นะ / เอาเถอะ / ว่าไง / ว่าไงละ / ว่าไงจะ / เห็นไหม / เรียบร้อย / อยางนี้ ร้อยละ 18.44 ถ่ายทอดโดยใช้ “คําอุทานบอก อาการ” ในภาษาไทยที่มีเสียงสูงเป็นส่วนใหญ่ ได้แก่ เอา / เออ / เออ / ออ และร้อยละ 11.53 ละไม่แปล ในส่วนของคําอุทาน Oh ผูวิจัยพบว่าคําอุทาน Oh เพื่อแสดงความรูสึกและแสดงความต่อเนื่องของการพูดพบอัตราความถี่ของการใช้ร้อยละ 61.22 และ 38.78 ตามลําดับ โดยแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Oh ในการแสดงความรู้สึกนั้น ร้อยละ 74.20 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คําอุทานบอกอาการ” ในภาษาไทยที่มีเสียง โท ตรี และ จัตวา ได้แก่ โธ่ / โธ่เอ๊ย / อ๋อ / ว่า / โอโฮ้ / โอ๊ย / โถ / อะ / เฮอ / อื้อฮือ / โอยตายจริง / ออ / อูฮู ร้อยละ 22.50 ถ่ายทอดด้วย “คําวิเศษณ์” ในภาษาไทย ประเภทลักษณวิเศษณ์และปฏิเษธวิเศษณ์ ได้แก่ ตายจริง / ใช่แล้ว / ตายละ / แย่แลว / ไม่ใช่ และร้อยละ 3.30 ละไมแปล สําหรับแนวทางการถ่ายทอดความหมายของคําอุทาน Oh ในการแสดงความต่อเนื่องของการพูดนั้น ร้อยละ 85.52 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คําอุทานบอกอาการ” ในภาษาไทยที่มีสูง เช่น ออ / ออ / เออ ร้อยละ 9.21 ถ่ายทอดโดยการใช้ “คํากริยาวิเศษณ์” ได้แก่ จริงสิ และอีกร้อยละ 5.17 ละไมแปล