มาตรการทางกฎหมายในการจัดการช้างเร่ร่อนของกรมปศุสัตว์

วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้ เพื่อศึกษาหลักกฎหมายของกรมปศุสัตว์ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการช้างเร่ร่อน ปัญหาและอุปสรรคจากการบังคับใช้กฎหมายของกรมปศุสัตว์ในการจัดการช้างเร่ร่อน และแนวทางการบริหารจัดการช้างเร่ร่อนของกรมปศุสัตว์ โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการศึกษาจากเอกสาร กฎหมาย รายงาน และงานวิจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้มีส่วนได้เสีย ผลการศึกษาพบว่า กฎหมายในประเทศไทยที่เกี่ยวข้องกับช้าง มีทั้งหมด 22 ฉบับ เป็นกฎหมายที่สามารถนำมาบังคับใช้เมื่อได้รับการแจ้งเหตุพบช้างเร่ร่อน 10 ฉบับ และเป็นกฎหมายของกรมปศุสัตว์ 2 ฉบับ คือ (1) พระราชบัญญัติโรคระบาดสัตว์ พ.ศ.2558 เกี่ยวข้องกับการขอใบอนุญาตเคลื่อนย้ายช้าง ลักษณะของยานพาหนะและอุปกรณ์ในการเคลื่อนย้ายช้าง การป้องกันและควบคุมโรคระบาดสัตว์ และ (2) พระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ.2557 เกี่ยวข้องกับการป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ให้กับช้าง ปัญหาและอุปสรรคพบว่ามีกฎหมายเกี่ยวข้องกับช้างหลายฉบับ แต่ละฉบับมีหน่วยงานที่รับผิดชอบแตกต่างกัน ทำให้ไม่มีหน่วยงานหลักในการรับผิดชอบ เจ้าของช้างไม่มีความเกรงกลัวกฎหมาย เจ้าหน้าที่ขาดความเคร่งครัดในการบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง ขาดความร่วมมือในการทำงานหรือบูรณาการใช้กฎหมายร่วมกัน สำหรับข้อเสนอแนะ ควรทบทวนความเหมาะสมของกฎหมายเดิม เพื่อปรับปรุงแก้ไขบทบัญญัติของกฎหมายให้ทันกับสถานการณ์ปัจจุบัน จัดทำคู่มือแนวทางการปฏิบัติงานการบังคับใช้กฎหมายของพนักงานเจ้าหน้าที่ในภาพรวมทุกหน่วยงาน ให้ครอบคลุมทุกกระบวนการ เป็นการกำหนดแนวทางในการทำงานร่วมกันให้เป็นเอกภาพ นอกจากการบังคับใช้กฎหมายแล้ว ควรใช้แนวทางการส่งเสริมและการสนับสนุนต่อเจ้าของช้าง เพื่อให้มีอาชีพ มีงานทำ มีรายได้ที่เหมาะสม มีอาหารและน้ำให้กับช้างอย่างเพียงพอ เป็นสิ่งที่ควรดำเนินการเป็นอย่างยิ่ง จะเป็นการแก้ไขปัญหาในภาพรวมอย่างเป็นระบบและมีความยั่งยืน

Keywords

ช้างเร่ร่อน
มาตรการทางกฎหมาย
การบริหารจัดการ

Citation

สัตวแพทย์มหานครสาร

URI (Uniform Resource Identifier)

https://repository.dusit.ac.th//handle/123456789/3074

Collections

SLP-Article

Full item page