ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร
Date
ISBN
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Resource Type
Publisher
Views
Views4
Usage analytics
Journal Title
ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร
Authors
Recommended by
Abstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน และศึกษาปัจจัยประสบการณ์เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ ปัจจัยเจตคติต่อภาษาอังกฤษ ปัจจัยบุคลิกภาพ และปัจจัยการเรียนรู้ด้วยตนเอง ที่ส่งผลต่อความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่าง คือ คนไทยที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 คน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสอบถาม ปัจจัยประสบการณ์เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ มีค่าความเชื่อมั่น .97 ปัจจัยเจตคติต่อภาษาอังกฤษ มีค่าความเชื่อมั่น .88 ปัจจัยบุคลิกภาพ มีค่าความเชื่อมั่น .86 ปัจจัยการเรียนรู้ด้วยตนเอง มีค่าความเชื่อมั่น .89 และความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน มีค่าความเชื่อมั่น .97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ โดยวิธี Stepwise ผลการวิจัยพบว่า 1. ความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร โดยภาพรวม อยู่ในระดับดี 2. ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันของผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร คือ เจตคติด้านความรู้สึกที่มีต่อภาษาอังกฤษ การใส่ใจในการเรียนรู้ด้วยตนเอง ปัจจัยประสบการณ์การเข้ารับการอบรมภาษาอังกฤษ ปัจจัยประสบการณ์การใช้ภาษาอังกฤษในที่ทำงาน การคิดแก้ปัญหาเมื่อมี ข้อสงสัยด้วยตนเอง และปัจจัยประสบการณ์การเดินทางไปอบรมหรือสัมมนาต่างประเทศ โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์ความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ได้ร้อยละ 57.23 (R2 = .5723) ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .001 โดยแสดงเป็นสมการได้ดังนี้ ความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน = .1128 + .3405 (เจตคติ ด้านความรู้สึกที่มีต่อภาษาอังกฤษ) + .2067 (การใส่ใจในการเรียนรู้ด้วยตนเอง) + .3007 (ประสบการณ์การเข้ารับการอบรมภาษาอังกฤษ) + .1987 (ประสบการณ์การใช้ภาษาอังกฤษในที่ทำงาน) + .1165 (การคิดแก้ปัญหาเมื่อมีข้อสงสัยด้วยตนเอง) + .1869 (ประสบการณ์การเดินทางไปอบรมหรือสัมมนาต่างประเทศ)