สิรวัลภ์ เรืองช่วยอรพิณ โกมุติบาลเสรีย์ ตู้ประกายณัฐกฤตา สุวรรณทีปจิราภรณ์ พงษ์โสภา2025-09-092025-09-09https://repository.dusit.ac.th/handle/123456789/12893งานวิจัยนี้ เป็นการศึกษาวิธีการกําจัดตะกั่วในน้ำเสียจากห้องปฏิบัติการของโรงงานผลิตน้ำตาล โดยใช้เถ้าจากชานอ้อยซึ่งเป็นของเหลือทิ้งจากโรงงานแห่งเดียวกัน ด้วยวิธีการดูดซับแบบแบตซ์ โดยทําการศึกษาปัจจัยต่างๆ ที่มีอิทธิพลต่อการดูดซับ คือ เวลาสัมผัส ค่าพีเอช บัพเฟอร์ ปริมาณสารดูดซับ และไอโซเทอมของการดูดซับ จากการศึกษาพบว่า ความเข้มข้น ของตะกั่วในน้ำเสียอยู่ในช่วง 9,000 ถึง 11,000 มิลลิกรัมต่อลิตร และมีพีเอชเท่ากับ 4.8 และจากการทดลองพบว่า เมื่อเวลาสัมผัสพีเอช และปริมาณสารดูดซับเพิ่มขึ้น ร้อยละการกําจัดตะกั่วจะ เพิ่มขึ้น ส่วนบัพเฟอร์ไม่มีผลต่อการกําจัดตะกั่ว และประสิทธิภาพในการกําจัดตะกั่วสูงสุด เท่ากับร้อยละ 32.68 ที่เวลาสัมผัสเท่ากับ 9 นาที่ค่าพีเอชเท่ากับ 6 ส่วนผลการศึกษาไอโซเทอมโดยใช้เถ้าลอยชานอ้อยพบว่า ความสามารถในการกําจัดตะกั่วมีความสัมพันธ์กับไอโซเทอมการดูดซับแบบฟรุนดลิชน้ำเสีย