จิรานุช โสภา2025-03-232025-03-232023-06-20https://repository.dusit.ac.th//handle/123456789/5400จากหนังสือพิมพ์สยามรัฐ ปีที่ 73 ฉบับที่ 25095 วันที่ 20 มิถุยายน พ.ศ. 2566 กล่าวว่า ในสังคมปัจจุบัน วิชาประวัติศาสตร์มักถูกมองว่าเป็นวิชาล้าหลัง เนื่องจากการเรียนการสอนเน้นการท่องจำเหตุการณ์ตามลำดับเวลา ทำให้ขาดความเข้าใจเชิงลึกในความสัมพันธ์ของเหตุการณ์และผลกระทบต่อปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ประวัติศาสตร์เป็นการศึกษากิจกรรมของมนุษย์ในมิติเวลา เพื่อเข้าใจพัฒนาการของสังคม เศรษฐกิจ การเมือง และวัฒนธรรม การเรียนรู้ประวัติศาสตร์จึงช่วยให้เข้าใจรากเหง้าของปัญหาในปัจจุบัน และสามารถคาดการณ์อนาคตได้ การเปลี่ยนรูปแบบการเรียนจากเน้นเนื้อหาไปสู่การพัฒนาทักษะการคิดเชิงประวัติศาสตร์ (Historical Thinking) จะช่วยให้ผู้เรียนสามารถวิเคราะห์และตีความได้อย่างมีวิจารณญาณ แนวทางใหม่อย่าง Public History ยังเปิดโอกาสให้ประวัติศาสตร์เข้าถึงสาธารณะมากขึ้น ยิ่งในยุคโลกาภิวัตน์ที่ผู้คนตั้งคำถามกับอัตลักษณ์ของตนเอง การเรียนรู้ประวัติศาสตร์จึงยิ่งจำเป็น เพราะประวัติศาสตร์ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของอดีต แต่คือกุญแจสู่การเข้าใจปัจจุบัน และเตรียมพร้อมสำหรับอนาคตthประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์พัฒนาการการเปลี่ยนแปลงทักษะการคิดเชิงประวัติศาสตร์วิพากษ์วิจารณ์อัตลักษณ์Public Historyสังคมอดีต-ปัจจุบัน-อนาคตมหาวิทยาลัยสวนดุสิตสวนดุสิตโพลArticle