รภัทภร เพชรสุข2025-08-192025-09-032025-08-192025-09-03https://ebooks.dusit.ac.th/detail.php?recid=1176https://repository.dusit.ac.th/handle/123456789/12282การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้เพื่อศึกษาระดับและความสัมพันธ์ของความรู้ เจตคติ และ พฤติกรรมในการป้องกันโรคไข้เลือดออก และเพื่อทำนายพฤติกรรมในการป้องกันโรคไข้เลือดออก ประชากรและกลุ่มตัวอย่างในครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวนทั้งสิ้น 105 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน โดยมีค่า CVI = 0.85 การหาความเที่ยงโดยใช้นักเรียน 30 คน ได้ค่าสัมประสิทธิ์ ความเที่ยงของแบบสอบถาม เท่ากับ 0.714-0.805 สถิติที่ใช้ในงานวิจัยโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์การถดถอย พหุผลการวิจัยมีดังนี้ ความรู้ของนักเรียนโดยเฉลี่ยมีความรู้อยู่ในเกณฑ์ดี เมื่อพิจารณาแต่ละชั้นปี พบว่าชั้นปีที่สูงขึ้น ส่งผลต่อความรู้ที่เพิ่มขึ้นของนักเรียน แต่มีพฤติกรรมในการป้องกันโรค ไข้เลือดออกลดลง ซึ่งนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่1 มีค่าเฉลี่ยพฤติกรรมในการป้องกันโรคไข้เลือดออกสูงที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.64 (S.D. = 0.46) ส่วนทัศนคติเกี่ยวกับการป้องกันโรคไข้เลือดออกของนักเรียน พบว่านักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 มีทัศนคติที่ดีต่อการป้องกันโรคไข้เลือดออกมากที่สุดโดยมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 3.35 (S.D. = 0.56) และยังพบอีกว่าความรู้ และทัศนคติในการป้องกันโรคไข้เลือดออกสามารถร่วมกันทำนายพฤติกรรมในการป้องกันโรคไข้เลือดออกได้ร้อยละ 30.2 (R2 = 0.302) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05โรคไข้เลือดออก -- การป้องกัน