ธัญพร ปองทอง2025-03-222025-03-222022-02-22https://repository.dusit.ac.th//handle/123456789/5332จากหนังสือพิมพ์สยามรัฐ ปีที่ 71 ฉบับที่ 24750 วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 เนื้อหาหลักกล่าวถึง"ล่ามภาษามือ" คือผู้แปลคำพูดเป็นภาษามือ เพื่อสื่อสารกับผู้มีความบกพร่องทางการได้ยิน ผ่านท่าทาง สีหน้า และตำแหน่งมือ โดยมักปรากฏในช่องเล็ก ๆ บนหน้าจอโทรทัศน์ โดยเฉพาะรายการข่าว ภาษามือมีลักษณะเฉพาะ เช่น ท่ามือ ตำแหน่งมือ ทิศทาง การเคลื่อนไหว และการแสดงสีหน้า ที่สื่อถึงอารมณ์และความหมายในประโยค ซึ่งต่างจากโครงสร้างของภาษาไทย เช่น ประโยค “แมวกินปลา” จะเรียงเป็น “ปลา แมว กิน” ในภาษามือ ล่ามภาษามือต้องมีความเชี่ยวชาญทั้งภาษาไทยและภาษามือไทย (TSL) ซึ่งกระทรวงศึกษาธิการได้ประกาศให้เป็นภาษาประจำชาติของคนหูหนวกตั้งแต่ปี 2542 การจะเป็นล่ามภาษามือต้องผ่านการเรียนหลักสูตรเฉพาะ เช่น หลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิตที่มหาวิทยาลัยสวนดุสิต และต้องได้รับการรับรองจากกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ (พก.) รวมถึงผ่านการอบรมล่ามในกิจการโทรทัศน์โดยสำนักงาน กสทช. ถือเป็นอาชีพที่เงียบสำหรับคนทั่วไป แต่มีความหมายยิ่งใหญ่สำหรับคนหูหนวกthล่ามภาษามือภาษามือไทยคนหูหนวกท่าทางสีหน้าการแปลการสื่อสารกรม พก.กสทช.มหาวิทยาลัยสวนดุสิตสวนดุสิตโพลArticle